پس از سی و چند سال درد و رنج و به خاک سیاه نشاندن ایران و ایرانی، هنوز هستند آنهاییکه دخیل “اصلاح طلبی ” بدست آمادۀ دل بستن به منجی دگری بر آمده از درون همین نظام پر برکت.
برای آندسته از دخیل بدستان این چند بیت از هاتفی خرجردی، خواهر زادۀ عبدالرحمن جامی تقدیم میگردد باشد که چشم گشا باشد.
اگر بیضۀ زاغ ظلمت سرشت
نهی زیر طاووس باغ بهشت
بهنگام آن بیضه پروردنش
زانجیر جنّت دهی ارزنش
دهی آبش از چشمۀ سلسبیل
بدان بیضه دَم در دَمد جبرئیل
شود عاقبت بیضۀ زاغ زاغ
برد رنج بیهوده طاووس باغ
