دیشبم با دل شوریده غم روی تو بود
هر دمش یادی از آن سلسلۀ موی تو بود
آنچه در سینۀ ما تیغ محبت کوبید
ماه سیمین اثر تیغۀ ابروی تو بود
تا که از روزنۀ عشق نظر افکندیم
کوه و افلاک چو ما جمله دعاگوی تو بود
ماه خورشیدوش ما که جهان افسون بود
بندی بیخبر پیچش گیسوی تو بود
آن فریبنده که آورد به بستان بازم
بیگمان نفخه ای از رایحۀ بوی تو بود
آنچه دیدیم درین دایره رو سوی تو داشت
هر کجا رفت دلی همره و همسوی تو بود
عافیت جوی جهان کو بجز از خویش ندید
می ندانست که چون غلغله در کوی تو بود
چهری ار خرده شغالی بشکوهید از تو
سببش صدق دل و واژۀ جادوی تو بود
ششم دیماه 1389
اتاوا
