حزب توده ایران و نویسندگان و روزنامه نگاران
آن علاوه بر آنکه خود در طول هفتاد سال گذشته از بنیانگذاران و
تکامل دهندگان ادبیات معاصر فارسی بوده و هستند، دارای نوعی
“ادبیات” ویژه خود نیز هستند که ویژگی آن برای مردم سخن گفتن و
مردم فهم بودن نوشته های آنان است.
