حصار

دل مردگی است این

دردا

دل مردگی است

در آغوش خویش

فرو رفتن

چون گردبادی

بی فرجام

به نیزه زاران حصار

زمان

و دستهای بیکرانیش

در تنگنای شکیب

می سرد

گرد پرگار گریز

طواف نقطه ی هیچ

دور،

میخواند

کبک پندار

خرامان در دشت

در تیررس حصار

و رهایی

موج میزند

حسی گرم

در پسکوچه های رگ

چون نبضهایی آتشپای

در سودای توفان تن

زایشی دیگر باره است این

آری

خیزشی دیگر گونه است