فاجعه سه قلو در ژاپن، زلزله، آبلرزه (سونامی) و بحران هر روز وخیم تر شدۀ نشت مواد رادیواکتیو از چهار راکتور بشدت صدمه دیده از مجموعۀ شش راکتور در فوکوشیما، برای جهان و بخصوص ایران درسهای فراوانی دارد که بهای عدم توجه به آنها در وهم نیز نگنجد.
خوشبختانه به نظر میرسد که خلاف فاجعه هسته ای چرنوبیل در روسیه که جهان آزاد آنرا بپای تکنولوژی عقب افتاده و عدم نصب و بکارگیری سیستمهای ایمنی گذاشت؛ اینبار متوجه شده اند که حتی پیشرفته ترین تکنولوژیها هم به آسانی قادر به مهار کردن فاجعه هسته ای نمیباشد.
ولیکن با کمال تأسف اوضاع در ایران از لون دیگری است. نه فکری برای ایمن سازی علیه زلزله میشود و هنوز ساختمانهای چند ده طبقه در کوچه های باریک نماد مقبره های آتی سکنه آنها میباشند و نه فکری برای مراکز پخش پلا شدۀ هسته ای در سراسر کشور منجمله در وسط شهرها و اطراف آنها میشود.
با در نظر گرفتن سطح نازل فناوری پیشرفته بومی و وارداتی بودن آنچه که هست و عدم پایبندی و اعتقاد به فرهنگ ایمنی و اتکا بیش از اندازه به آقا امام زمان و انشاالله در نظام پربرکت، زیاد بعید نمیباشد که روزی خواهد شد که بجز کارچاق کنان و لابیگران هسته ای بُر خورده میانشان، آنهاییکه هسته ای شدن را “حق مسلم” میدانند، معنی واقعی دوستی خاله خرسه را در روز واقعه درک کنند، که البته بسیار بسیار دیر خواهد بود.
ایران برای تأمین نیازهای خود از نعمات آفتاب و باد و نفت و گاز برخوردار است و به ریسک فاجعه هسته ای اصلاً و ابداٌ نیازی نیست. http://chronicle.augusta.com/latest-news/2011-03-3…
