باکی تبریز
کسانی که از موفقیت های حرکت ملی آذربایجان و طرح خواست های انسانی آن ضررهای جدی دیدند و یا پروژه تورک ستیزانه خود را شکست خورده می بینند، همواره شروع به انگ زنی و تهمت گویی به فعالین مدنی حقوق آذربایجان می کنند.
ادبیات مشترکی که هم جمهوری اسلامی و هم اپوزیسیون آن بکار می برد.
پنج نکته در خصوص اتهام وارده “پان تورکیست”:
اول – بسیاری از فعالانی که این افراد و دادگاههای انقلاب پانتورکیست می نامیدشان تنها به فکراحیای حقوق خود بوده و خواستار رسمی شدن زبان ترکی هستند. این اشخاص نه تنها پانتورکیست محسوب نمی شوند، بلکه بسیاری از آنها اصولاً افکار ناسیونالیستی هم ندارند و فقط به فکر برقراری حقوق بشر هستند.
دو-همه فعالان استقلال طلب آذربایجان را هم نمی توان پانترکیست نامید. زیرا برخی از آنان که خواستار استقلال می باشند، هدفی مانند اتحاد تمام مناطق ترک را دنبال نمی کنند.
سه– پان هایی که در اندیشه اتحاد ملتهای همزبان و هم فرهنگ هستند و می خواهند این اتحاد را از طریق ایجاد یک کشور به دست بیاورند، خیال پرور هستند. فرق نمی کند پان عرب باشند یا پان فارس یا پان ترک و یا پان کرد.
چهار-پان هایی هم هستند که اصرار دارند ملت هایی از فرهنگ های مختلف را به هر قیمتی هست در قالب یک کشور نگه دارند و برای حفظ تمام ارضی آن کشور با عصبیت تمام آماده سرکوب تمام مخالفان خود هستند. این پانها زبان یک اتنیک را براتنیک های دیگر تحمیل می کنند و فقط یک زبان رسمی را قبول دارند. نمونه بارز این پانیسم، پان ایرانیست ها هستند. خصوصیاتی چون تعصب فوق العاده به تمامیت ارضی ایران،مخالفت با رسمی شدن زبان ترکی در ایران و تهدید کردن مخالفان و … که در تمام طبقات و در میان به اصطلاح روشنفکران لیبرال ایرانی نیز نگاه حاکمی است.
پنج -پان های مدرن پان هایی هستند که به فکر ایجاد یک کشور بزرگ و خیالی نیستند بلکه اهدافی مانند ایجاد فدراسیونی از کشورهای هم زبان و هم فرهنگ را در سر دارند. این پان ها منکر حقوق اتنیک های دیگر نیستند و سرکوب زبان های مختلف را هم مغایر با مبانی حقوق بشر می دانند. من خودم را از این دسته می دانم. من یک پان ترکیست هستم.
