جاز یکی از سبکهای مطرح و گسترده موسیقی غربی است که برعکس بسیاری از سبکهای دیگر موسیقی غرب – مثلا راک یا رپ – در ایران اشاعه چند نیافته و چندان باید و شاید بر روی آن کار نشده و قالب مردم آنرا نمی شناسند . جالب اینکه عامه مردم هنوز در ایران ساز کوبه ای طبل (درام) را جاز می نامند و یا بسیاری از انواع موسیقی دیگر و پاپ را به اشتباه جاز می نامند و البته در بسیاری از اوقات تقصیری متوجه آنها نیست . این سبک – جاز – آنطور که باید و شاید به مردم ما معرفی نشده و رسانه ها اعم از رادیو و تلویزیون و جراید قدمی جهت آموزش و معرفی موسیقی خوب به مردم برنمی دارند . در صورتیکه در فرهنگ غرب قسمت عظیمی از موسیقی موجود به این سبک اختصاص دارد و میتوان گفت بسیاری از سبکهای بعدی موسیقی که هم اکنون مطرح هستند از دل آن بیرون آمده اند.
مدتی پیش مجموعه کاری به دستم رسید به نام اثر که Persian Side of Jazz یک هنرمند جوان ایرانی مقیم اتریش به نام ماهان میرعرب است . کاری بود در سبک جاز و با تلفیق رگه های از موسیقی ایرانی در آن . بیشتر کارها در سبک اسموت جاز و فیوژن جاز هستند که ماهان نوازندگی گیتارآنرا به عهده دارد و در بسیاری جاهای آلبوم با اشاراتی به موسیقی دستگاهی و مقامی و نواختن آنها با گیتار جاز تلفیق زیبا و گوشنوازی به وجود می آورد . به طور مثال در قطعه 940 با اشارات و الهام گرفتن از دستگاه چهارگاه و همراهی درام و بیس خاطره موسیقی پهلوانی و زورخانه ای را زنده می کند بویژه که از سنجی شبیه به زنگ زورخانه هم در آن استفاده می شود و یا در قطعه “حاج قربان ” با اشاراتی به موسیقی مقامی خراسانی وگیتاری که به سبک ساز دوتار نواخته می شود ادای دینی شده به زنده یاد حاج قربان سلیمانی دوتار نواز مشهور کشورمان و یا همانطور در قطعه “دارالجنون ” که ملودی آن وام گرفته از موسیقی فولوکورلیک و محلی ایران است. در قطعه چوپان که ریتم شش و هشت آرامی آنرا همراهی می کند نیز این اشارات به موسیقی محلی و دستگاهی ما موجود دارد.
ماهان میرعرب متولد تیر 1362 در تهران است. سالهای کودکی او طی جنگ هشت ساله ایران و عراق گذشت .از دوازده سالگی به نواختن پیانو پرداخت کمی بعد سازش را عوض کرد و گیتار را انتخاب کرد. در شانزده سالگی شنیدن چند اثر از وس مونتگمری او را به جاز علاقه مند کرد و بعدتر با بازتر شدن فضا و دسترسی بیشتر به منابع خارجی . او از بزرگان جاز مانند چارلی پارکر ، باد پاول و کلیفورد براون الهام گرفت ودانسته های خود را تکمیل کرد و همزمان شروع به یادگیری موسیقی ایرانی و ساز تار کرد . بعدها با استفاده از تکنیک های تار و موسیقی ایرانی شروع به نواختن گیتار بدون فرت (بدون پرده بندی) کرد که به کمک آن می توانست ریزه کاری های موسیقی دستگاهی و مقامی ایرانی بویژه ربع پرده های آن را با ساز گیتار اجراکند.
در تابستان 1382 اولین کارگاه موسیقی جاز بعد از انقلاب در تهران با حضور نوازنده افسانه ای پیانو جاز ،واهاگ هیراپتیان برگزار شد . ماهان در این کارگاه شرکت کرده و طی همین دوره بنا بردرخواست واهاگ یک کنسرت دوئت را با هم اجرا کردند. ماهان میرعرب بلافاصله بعد آن نخستین گروه سه نفره خود را باهمراهی دارا دارایی (نوازنده بیس) و امین طاهری (نوازنده درام) بنا گذشت و کمی بعد حمزه یگانه نوازنده پیانو ایرانی به آنها پیوست.
در سال 1387 ماهان میرعرب بعد فارغ التحصیلی در رشته معماری در دانشگاه تهران به وین رفت . در آنجا و بعد چند وقت کنسرت نخستین آلبوم خود را به کمک ولف راینر (درام) و رابرت جاکیک نخستین آلبوم خود را ضبط کرد.آلبومی که اثرات موسیقی ایرانی در آن بشدت احساس و شنیده می شود. مهان میرعرب خاطرات و احساسات خود از سرزمین مادری را با لحن غربی جاز مخلوط می کند . احساساتی که به زعم خودش تا آخر عمر با او باقی می ماند.
سوی ایرانی جاز اثر خوب و شنیدنی است و ماهان میرعرب و سایر نوازندگان چیره دست قطعات گوش نوازی را در آن ایجاد کرده اند. شنیدن این البوم بویژه برای دوستداران آثار متفاوت و بالاخص برای کسانی که اهل موسیقی جاز هستند به شدت توصیه می شود. جازی که طعم ایرانی دارد.
