وصلت

دم به دم از یار می آید ندا

از ظهور و از خفا با صد صدا

کاین ندا از روز اول داده ایم

همچنان خواهیم داد تا منتها

هر زمان از باد و سنگ و خاک و آب

توشۀ تو کرده ایم آوازها

هین فرستیم هر زمان پیغام نو

گرچه تو خوانی ز حلقوم هوا

جانبت صدها اشارت کرده ایم

تا که در یاد آورم عهدی ترا

آفتابم من درخشانتر ز خور

غافلند از پرتو من کورها

گاه و بیگه نغمه ای دریافتی

از هزاران گوشه ها و پرده ها

جستجویی کرده ای؛ کوته ولی 

تا بیابی منبع پیغام را

حاصلی نامد به چنگت ای دریغ

دود آهت رفته تا اوج سما

بار دیگر خوانمت یا اشتیاق

ای عزیز رفته خوش سوی من آ

ما چو تو مشتاق حال وصلتیم

ای که واماندی جدا بس سالها

ما ترا جای حبیبان داده ایم

تو به خود مشغول واماندی چرا؟

گوش پاکی بایدت؛ دل پاکتر

تا بیابی معنی این نکته را

پرده های ظلمت بیدادگر

بردران از دیده بی مکر هوا

چهری از زندان تاریکی درآ

تا ببینی پرتو مهر مرا

نوزدهم خردادماه 1390

اتاوا