ما در پيشگاه
خداوند متعال و ولى بر حق او حضرت بقيةالله ارواحنا فداه افتخار مىكنيم
سربازانى در جبهه و در پشت جبهه كه شبها را در محراب عبادت و روزها را در مجاهدت
در راه حق تعالى به سر مىبرند. من به شما خامنهاى عزيز تبريك مىگويم كه در
جبهههاى نبرد با لباس سربازى و در پشت جبهه با لباس روحانى به اين ملت مظلوم خدمت
نموده و از خداوند تعالى سلامت شما را براى ادامه خدمت به اسلام و مسلمين
تمايز ژانرهايش مبهم است، بنابراين شعر بيشتر نثروار (مانند آثار تي اس اليوت……
يا اي كامنيگز) و نثر بيشتر شعر گونه است (مانند آثار وولف و جويس)
4ـ تاكيد بر روي اشكال مجزا، روايتهاي
ناپيوسته و كولاژهايي* از موضوعات مختلف كه اتفاقي به نظر ميرسد
5- گرايشي به سمت انعكاس‌‌‌‌پذيري يا
ناخود‌‌‌آگاه كه مرتبط با محصول آثار هنري است. بنابراين هر قطعه توجه ما را به
جايگاه خاص خودش به عنوان يك دستاورد يا مانند چيزي كه توسط روشهاي گوناگون ساخته
شده و بكار مي‌رود
“بازوى توانمند جمهورى اسلامى “، “آشنا به مسائل فقهى
و متعهد به آن ” و “حامى مبانى فقهى مربوط به ولايت مطلقه فقيه “
باشد. يعنى كسى را كه امام دربارهاش فرموده بود: “در بين دوستان و متعهدان
به اسلام و مبانى اسلامى جوامع پست مدرن مطرح است، شخصي است كه تصميم مي‌گيرد كه چه
چيزي آگاهي و چه جيز بي‌نظمي است؟ و همچنين فردي كه درباره مقتضيات تصميم اتخاذ مي‌كند.
چنين تصميماتي كه بايد در مورد آگاهي اتخاذ گردد، خصايص انسانگرايانه و مدرن گذشته
را مانندسنجش آگاهي به مثابه حقيقت (خصيصه تكنيكي آن) يا به مثابه نيكي يا عدالت
(خصيصه اخلاقي آن) يا زيبايي (خصيصه زيباشناسي) شامل نمي‌شود. به بيان دقيقتر،
ليوتار مي‌گويد:آگاهي الگويي از يك بازي زباني را دنبال مي‌كند، همان‌طور كه توسط
ويتگنشتاين مطرح شده است. (براي كساني كه به اين بحث علاقه‌مند سايروپ توصيف بسيار
خوبي از اين مفهوم در مقاله خويش ارائه كرده است).
وقتی تعقیبات و
دعای ماه رجب خوانده می شد انگار نورانیت آقا و توجه ایشان به کل جمع هم سرایت
کرده بود و اکثرا با حال تضرع و گریه فرازهای دعا را می خواندند. مخصوصا قسمت «یا
ذالجلال و الاکرام، یا ذالمن و الطول …» تازه متوجه شدم که وقتی در مفاتیح الجنان
نوشته با حال تضرع محاسن خود را در دست بگیرد و بخواند، یعنی چه. دیگران هم حال
مشابهی داشتند و شاید همه از فرصت پیش آمده استفاده می کردیم تا گریه کنیم و
احساسات مان را تخلیه کنیم سياستهاي پست مدرن با كنار نهادن فرا روايتها ( مانند آزادي
تمام طبقات كارگري) و تاكيد بر روي اهداف محلي خاص (مانند گسترش مراكز روزانه
نگهداري اطفال براي مادران كارگر در جامعه خودتان) راهي را براي تئوريزه كردن
موقعيتهاي محلي، به گونه‌اي انعطاف‌پذير (سيال) و غيرقابل پيشگويي پيشنهاد مي‌نمايد
حتي اگر اين امور از روندي جهاني تأثير پذيرفته باشند! بنابراين، شعار سياستهاي
پست مدرن به بهترين وجه اين امر مي‌تواند باشد:«جهاني فكر كنيد! محلي عمل كنيد! و
نگران هيچ گونه طرح بزرگ و جامعي نبا
روزهاي تجديد
ميثاق و بيعت است، با آنچه امام و شهدا به آن دل بسته بودند و عشق ميورزيدند، يعني پيمان با خدا، با مردم، با شهدا، با
انقلاب اسلامي، با قرآن و مكتب، با ارزشهاي ديني، با خط اهلبيت، با روح عاشورا، با راه غدير، با فلسفه انتظار،
با اسلام ناب محمدي، بايد «اهل اين راه» را شناخت و با آنان همگونه ديگري
از پيكره يا تصوير بادريلارد مي‌تواند مفهوم واقيعت مجازي باشد. واقيعتي كه توسط
تقليد ايجاد شده‌است كه در آن هيچ گونه اصلي وجود ندارد. همچنين اين مفهوم در
بازيها و شبيه سازيهاي رايانه‌اي جلوه مي‌يابد، و بالاخره پست مدرنيسم با سئوالاتي
در مورد سازمان آگاهي مرتبط مي‌شود، در جوامع مدرن، آگاهي با علم يكسان دانسته‌مي‌‌‌شود
و با اشكال روايي مقابله مي‌‌‌‌‌‌گردد.
:Sources for excerpts and fusions
