حالا که گند کار حسابی در آمده و ماله کشی ” اصلاح طلبان حکومتی ” بیهوده؛ چپ و راست انواع پوزش نامه صادر میشه، و اینجا
ولیکن پوزشخواهی ” اصلاح طلبان ” هم در راستۀ نجات نظام پر برکت است.
برای نمونه نگاه کنید به این یکی؛ “پدر، مادر، ما باز هم متهمیم ! ”
آقای سید مصطفی تاجزاده با شهامتی قابل تقدیر به برخی از جنایات انکار ناپذیر نظامی که او کار گزار رده بالای آن بوده اشاره و برای وقوع آنها نوعی عذرخواهی میکند.
ولیکن در نزدیک به پنجاه مرتبه ای که از ” امام ” سرسلسلۀ این ضیافت توحش، جهل و جنایت؛ روح الله خمینی، نام میبرد، که حداقل آنکه دستور کتبی او برای قتل عام ایرانیان اسیر را جانشین آن وقت وی، منتظری، منتشر کرده؛ چیزی بجز تکریم و تقدس برای گفتن ندارد.
به عبارت دیگر؛ این مانند آن است که در سالروز واقعۀ نوزدهم رمضان، یکی از شیعه های سوگوار برود بالای منبر و با ایراد شرح مبسوطی از خصایل نیکو، منجمله دلیری، رقت قلب و جنت مکان بودن ابن ملجم مرادی، برای قربانی او، علی ابن ابی طالب، زار بزند.
تبریک
