عده ای از زندانیان سیاسی اکثراً باورمند جناح ” اصلاح طلب ” حکومتی؛ اعتصاب غذا کرده اند.
دلیل اعلام شده از سوی اسرا، سرنوشت یک اسیر دیگر، شادروان هدی صابر است که به نوبۀ خود بدلیل قتل یک اسیر دیگر؛ هاله، در اعتصاب غذا بود که بدست وحوش اسلامیست بقتل رسید.
مرحوم هاله سحابی که برای خاکسپاری پدرش موقتاً آزاد شده بود؛ در حین مراسم تدفین بدست وحوش به قتل رسید.
چند نکته و سئوال:
نظام پر برکت چشم از حدقه در می آورد؛ با افتخار سنگسار و دست قطع میکند ، در ملا عام دار و شلاق میزند و به مرد و زن و کودک تجاوز جنسی میکند. هزاران اسیر ایرانی در زمان نخست وزیری رهبر ” اصلاح طلبان ” حکومتی، میر حسین موسوی، بدست مسئولین دولت او بقتل رسیدند.
آیا اعتصاب غذای جدی که مرگ در پی دارد؛ آسانتر کردن کار نظام پر برکت نیست؟
آیا زنده ماندن و مبارزه کردن؛ بهتر از هدر دادن بیهودۀ جان شیرین نمیباشد؟
آیا پس از سی و دو سال مرده پرستی و شهید پروری؛ زمان تقدس زندگی نشده؟
آیا بهتر نمیباشد در راستای اعمال فشار جدی بر نظام پر برکت؛ هواداران اسرا در جوامع آزاد که ایندست اعتصابها میتواند اذهان عمومی را بسیج و نتیجه بخش باشد اعتصاب غذا کنند تا آن کشورها بر چین و روسیه فشار آورند دست از پشتیبانی رژیم ایرانی کُش بردارند؟
نه کُشت و کشته شد؛ تا شقایق هست، زندگی باید کرد!
تبریک
