دریاچه اورومیه

مادر

در فراقِ فرزند

آخرین قطره‌های جهان را گریست

نگاه لای تقویم مانده

چشمها

خشك‌تر از نوای نی.

مادر

داغ در داغ

سی و سه سال .‌.‌.

گریست

چنانكه نیستان در فراقِ نی.

اشكِ مادر

خونِ فرزند

لگد‌مال می‌شود نمك

بختِ تو شور ای خلیفه!

بختگان گاوخونی

انزلی ارومیه

همین حوالی خامنه

ایستگاهِ شوری است

بختِ ترا ای خلیفه.

نمی‌ترسی بختك؟

میانِ موشها تخت

روی تشكچه دلار نشسته

موشكِ طلا به كمر بسته

گاه چرتكه، گاه تسبیحِ انیران

خوار است خدایی كه تو باشیش‌ خلیفه

خاری به چشمِ ایران.

10/9/2011