علی اکبر سعيدی سيرجانی چه در زمانی که در خارج از ایران بود و چه پس از آنکه به کشور بازگشت فعالیتش را با نوشتن نامههایی سرگشاده به بالاترین مقامات جمهوری اسلامی و از جمله علی خامنهای شدت بخشید. وی در آن نامهها ضمن شرح سختیها و فشارهایی که قشر روشنفکر ایران در طول سالهای بعد از انقلاب تحمل کرده بود، از رهبران جمهوری اسلامی میخواست تا رویه و دیدگاه خود را نسبت به منتقدینشان عوض کنند.
خامنهای در پاسخ به نامههای سعیدی سیرجانی مطلبی را خطاب به وی نوشت و توسط کیومرث صابری (گل آقا) برای وی فرستاد. لحن عتابآلود جوابیه علی خامنهای به گونهای بود که به تعبیر سعیدی سیرجانی «قاصد را نیز شرمنده کرده بود». خامنهای در آن نامه سعیدی سیرجانی را به بیدینی و ارتداد متهم نموده و به وی نسبت به تلاشهای سیاسیاش و انتقاداتی که متوجه حکومت جمهوری اسلامی و رهبرانش مینمود، هشدار داده بود.
علی اکبر سعیدی سیرجانی در آخرین نامهای که به خامنهای نوشت، پذیرفت که با مرتد نامیدناش از سوی رهبر نظام جمهوری اسلامی قاعدتا بزودی کشته خواهد شد، اما برای در امان ماندن از زندان و قتلی که میدانست در انتظارش بود هیچ اصرار و التماسی نکرد و مرگ در راه حق را «شهادت» نامید.
گزارشی از برگزاری مراسم هشتادمین زادروزعلی اکبرسعیدی سیرجانی در لس آنجلس همراه با گفتگو با دخترش سایه سعیدی سیرجانی وناصر فرخ ناشر آثارش ، دراین مراسم گروهی از اهالی فرهنگ و ادب و دوستداران این نویسنده فقید شرکت کردند.