در کیلومتر 80 جاده توریستی نورآباد – شیراز در شهرستان ممسنی در و شمالغرب شیراز در بخش دشمن زیاری ، روستای کوچک اما زیبای کیدون قرار دارد ، روستایی با قدمت در دامنه کوههای زاگرس.
کیدون یا قائدان در لغت به معنای جایگاه “کی” ها می باشد و “کی” در گویش محلی به بزرگان منطقه گفته می شود . از آنجایی که لغت معرب لغت “کی” “قائد” می باشد ، روستای کیدون در منابع رسمی “قائدان” نامیده می شود.
هر چند در حال حاضر جمعیت چندانی در این روستا ساکن نیست اما آنطور که آقای رزمجوئی – معلم بازنشسته روستا – تعریف می کند در زمان تاسیس اولین دبستان منطقه که در روستای کیدون و به همت زنده یاد محمد بهمن بیگی ساخته شد، بیش از دویست دانش آموز ثبت نام کردند و آنطور که آقای رزمجوئی تعریف می کند همه آنها پسر بودند! و برای همین بود که محمد بهمن بیگی به طنز اما جدی می گوید که مگر زنان ممسنی دختر نمی زایند؟! و وقتی معلم دبستان می گوید که اهالی منطقه دختر به مدرسه نمی فرستند، بهمن بیگی با جدیت می گوید که بار دیگر که بر می گردم اگر دختران در مدرسه نبودند، اینجا را به اتش می کشم.
جوانان روستای کیدون که عموما تحصیلات عالیه دارند، معمولا پس از پایان تحصیلات به روستا برنمی گردند و بیشتر در شهرهای شیراز و نورآباد ساکن می شوند.
آنها هم که در کیدون ماندند بیشتر به کار کشاورزی و کشت گندم و انگور مشغول هستند، و نکته جالب این است که در کار کشاورزی تماما از وسایل ابتدائی و سنتی استفاده می کنند.
روستای کیدون مانند بیشتر روستاهای استان به جهت بی توجهی و مهاجرت بی رویه روستا به شهر در معرض خطر از بین رفتن و متروکه شدن قرار دارد. و بنظر می رسد مسئولین شهرستان ممسنی طرحی برای انتقال باقی مانده جمعیت استان به نقطه ای دیگر و از بین بردن روستا در دست داشته باشند، و برای همین هم جای تعجب ندارد اگر چند وقت دیگر اگر از جاده زیبای “بوان” به طرف شیراز رفتید، بجای روستای کیدون، چند خانه گلی مخروبه ببینید.
