پند دادن ابراهیم یزدی به “برادر در اسلام” راشد الغنوشی رهبر اسلامیستهای تونس راه را برای همفکران باز کرد.
هفت تن از هواداران نستوه “مردمسالاری دینی” و معتقد به دموکراسی پذیر بودن “اسلام ” یعنی، دین، که دو سه تُن کاغذ در این باره سیاه کردهاند، در نامهای به رهبران مصر و لیبی و تونس از جمله میگویند:
“ملت مسلمان ایران بر اساس وعده های رهبران دینی در جریان انقلاب، همه آرزوهای خود را در حکومت دینی جستجو می کرد، اما سی و سه سال تجربه تلخ و ناگوار نشان داد که چون دین و حکومت و قدرت در هم آمیخت، به صورت گریز ناپذیری دین به ابزاری در دست صاحبان قدرت بدل می شود. این را تاریخ نظام های مذهبی و متکی به دین بارها نشان داده است. چرا که به گواهی تجارب تاریخی «حکومت دینی» به زودی به «دین حکومتی» تبدیل می شود و این تبدل در فرجام یعنی تباهی دین و حکومت و دنیای مردم. ”
به عبارت دیگر؛ فعالان “ملی-مذهبی” هوادار شارلاتان علی شریعتی میگویند پس از سی و سه سال زور بیخود زدن و ایران و ایرانی را هزینه این زور زدن کردن به حقیقت تاریخی پی برده اند.
چه خوب؛ ماهی را هر وقت از آب بگیری تازه است. زمان ثابت خواهد کرد که واعظ غیر متعظ هستند و باز هم به فرمایشات در مورد “مردمسالاری دینی ” و همخوانی “اسلام ” با دموکراسی ادامه میدهند یا حقیقتاً به آنچه به دیگران پند میدهند باور پیدا کردهاند.
تبریک
