پیشتر در چندین نوبت در مورد موقعیت اسلام در بین ایرانیان در پس تجربۀ حاکمیت اسلامیستها بر ایران و ایرانی، مطالبی تقدیم شده بود. از جمله در اینجا و اینجا و اینجا
اکنون با استفاده روزافزون و فراگیری واژه نوظهور “اسلام گریزی” و با استقبال انکار ناپذیر ایرانیان از دعوت مبلغین ادیان دیگر، خصوصاً مسیحیت، دو سئوال مطرح میگردد.
١- آیا بدلیل انزجار از دینی، هر دین، ایمان آوردن به آیینی دیگر، هر آیینی، ارزش معنوی/روحانی دارد. به عبارت دیگر از بغض معاویه و نه از حب علی نمیباشد؟
٢- آیا حُسن استفاده بعضی مبلغین ادیان دیگر از وضعیت اسفناک ایرانیان تحت ظلم بی امان سی و سه سالۀ اسلامیستها عمل نکوهیدهای نمیباشد؟
تبریک
