من معتقدم که بايد در مقابل کوشش برای بازسازی نقش سياسی «روحانيت سنتی مستقل» (به هر معنی که در آينده داشته باشد) مقاومت کرد و توضيح داد که در آيندهء سکولار ـ دموکرات ِ ايران هر روحانی فقط يک «شهروند» صاحب حق رأی و حق انتخاب کردن و انتخاب شدن محسوب می شود و براستی درست نيست که ديگرباره بکوشيم تا از او بعنوان «مرجع تقليد» ی که می تواند مردم را به صحنهء مبارزات سياسی بکشاند استفادهء ابزاری کنيم.
