ترجیعبند اتهامات کلیشهای علیه فعالین و مخالفان سیاسی داخلی و خارجی است.
مجازاتش مرگ است؛ معمولاً بعد از تحمل مدت مدیدی حبس و شکنجههای روحی و جسمانی. آنهاییکه دور از دسترس، تهدید میشوند و گه گاه ترور.
رد خور ندارد؛ با هر که باد اسلام در شکم دارد، با ایمان قلبی اشتباه نشود، وارد بحث سیاسی که بشوید؛ هر آنجا که کم می آورد، که معمولاً هم برای اثبات دروغ های تاریخی و تئوریهای آبدوغ خیاریشان کم می آورند؛ فوراً “ضدیت با اسلام” را پیش میکشد.
اگر دقت کنید عملههای ظلم نظام پربرکت، “اصلاح طلب” و غیره، در هر گفتگو و اظهار نظری به “مسلمان بودن” خود اشاره میکنند. یعنی اینکه؛ چماق تکفیر دارم و بهتر است با زبان خوش تمکین کنی.
سئوال:
آیا تاریخ مصرف چماق تکفیر به سر نیامده؟
آیا استفاده کنندگان از استدلال چوبین “ضدیت با اسلام” چماقدار نمیباشند؟
آیا میشود سی و سه سال جنایت کرد و توقع داشت که قربانیان ساکت بمانند؟
تبریک
