پس از ترور اخیر “دانشمند هسته ای” بسیجی در تهران؛ سیل تحلیل های غالباً آبکی، گمانه زنیهای بند تنبانی و استدلالات چوبین براه افتاد و هنوز فروکش نکرده.
یکی از قول روزنامه نگاری بی نام و نشان در تهران میگوید به “مردم” بشدت ” بَر خورده” و این “ترورها هدیه به دولت و نظامیان است که اکنون میتوانند به پشتوانه آنها برنامه (هسته ای) خود را به پیش ببرند.”
انگاری نظام پربرکت مسلمین برای نظر مردم ایران پشیزی ارزش قائل است.
دیگری میرود به سراغ نامه های رد و بدل شده بسیار محرمانه درون سازمان سیا که از سوی “منابع” افشا شده است. خبرنگار که از هواداران کنار آمدن با نظام پربرکت است در توضیح همزمان بودن انتشار گزارشش با اوج جنگ طلبی نظام پربرکت مسلمین میگوید که “زمان انتشار این گزارش خیلی اتفاقی است”
به عبارت دیگر؛ بلبشو است و آنچه در این میان غایب، تمرکز بر داعیه علنی “مدیریت جهان ” به پشتنبدی “دفاع مقدس هسته ای” از سوی نظام پربرکت مسلمین ایرانی کُش که خارش برای مالش جنگ دارد که علت میباشد و مابقی معلول.
تنها و تنها چاره؛ تلاش بی امان برای سرنگونی کلیت حاکمیت مسلمین،”اصلاح طلب” و غیرۀ ایرانی کُش جنگ طلب است و لاغیر.
تبریک
