دیروز سالروز انقلاب سفید/انقلاب شاه و مردم بود.
در ششم بهمن ١٣٤١ محمد رضا شاه پهلوی اصلاحات پیشنهادی خود که در شش اصل گنجانده شده بود را به همه پرسی گذاشت، بعداً شش اصل به ١٩ اصل توسعه داده شد.
۶ اصل:
– اصلاحات ارضی و لغو نظام ارباب و رعیتی
– ملی کردن جنگل ها و مراتع
– فروش سهام کارخانجات دولتی
– سهیم کردن کارگران در سود کارخانه ها
– دادن حق رأی به زنان و برابری حقوق سیاسی آنان با مردان
– تأسیس سپاه دانش
در آنزمان اراضی کشور در مالکیت کشاورزان(٢٠٪ )، ملاکین بزرگ(٥٠٪)، اوقاف و روحانیون (٢٠٪)، دولت و شخص محمد رضا شاه (١٠٪) بود.
اصلاحات به نارضایتی ملاکین و روحانیون منجر شد. روحانیون بجز از دست دادن منافع مالی با آزادی و برابری زنان با مردان مخالف بودند که هنوز نیز هستند.
با غیر قابل انکار انگاشتن خلافکاریهای بعضاً جنایی دوران پهلوی، سئوال:
چرا چپولان از اصلاحات معقول استقبال/دفاع نکردند و به پشتیبانی از ارتجاع سیاه ادامه دادند؟
چرا چپولان اکنون هم مدافع اصلاح اسلامیون ٣٣ سال حاکم ١٤۰۰ سال اصلاح ناپذیر هستند؟
تبریک
پ.ن. خمینی در ١٣ خردارد ١٣٤٢:
” آن روزی که آن رفراندم غلط انجام گرفت، آن رفراندوم مفتضح انجام گرفت….تساوی حقوق زن و مرد، رای عبدالبهاء است؛ آقایان از او تبعيت می کنند. آقای شاه هم نفهميده می رود بالای آنجا، می گويد: تساوی حقوق زن و مرد. آقا! اين را به تو تزريق کردند که بگويند بهايی هستی، که من بگويم کافر است؛ بيرونت کنند. نکن اينطور، بدبخت!”
بخشی از سخنرانی ١٥ خرداد ١٣٤٢ خمینی:
خمینی که شدیداً مخالف اصلاحات، خصوصاً حق رأی و برابری زنان با مردان بود، پس از سخنرانیهایی در راستۀ برانگیختن مردم به آشوب، دستگیر و قصد محاکمه و اعدام او را داشتند که با وساطت آیت الله شریعتمداری آزاد و به عراق فرستاده شد. پس از انقلاب خوش عاقبت و بازگشت به ایران، خمینی که دیگر “امام ” شده بود خدمت منجی خود و دیگران مانند آیت الله منتظری که در نجات جان او بسیار تلاش کرده بودند رسید.
