به این بخش پایانی تفسیری که سایت رسمی خدایگان امام معصوم علی آقا رهبر در مورد “خطبه ١٤ بهمن” منتشر کرده توجه فرمایید:
“جمهوری اسلامی ایران برای نخستین بار اعلام كرد دفاعش از فلسطین و سرنگونی رژیم صهیونیستی تنها معنوی و سیاسی نیست، بلكه هم دخالت مثبت كرده و هم خواهد كرد. به‌خوبی مشخص شد كه اگر كمك جمهوری اسلامی ایران نبود، پیروزی‌های جنگ سی وسه روزه و پیروزی‌های جنگ بیست و‌دو روزه به این خوبی حاصل نمی‌شد و این یعنی ما انجام وظیفه می‌كنیم و نه این‌كه منت سر كسی می‌گذاریم.”
سئوال:
آیا برای انجام این “وظیفه” از مردم ایران کسب اجازه شده؟
آیا سیاست سی و سه سالۀ فلسطین-محور سودی برای ایران و ایرانی داشته؟
آیا همین فلسطینیان از ادعاها برای تصاحب جزایر ایرانی پشتیبانی نمیکنند؟
آیا همین فلسطینیان با صدام حسین تکریتی در طول جنگ همکاری نکردند؟
آیا آن همه سال که میگفتند حمایتشان از فلسطینیان غیر نظامی و فقط “معنوی” است دروغ بوده؟
آیا همدستی نظام پربرکت با بعثی ها در قتل عام مردم سوریه “دخالت مثبت” است؟
اگر “دخالت مثبت” در امور دیگران حلال است؛ چرا دخالت دیگران در امور نظام پربرکت حرام است؟
تبریک
پ.ن. به “حق مسلمانی” در اینجا هم سرکی بکشید.
