فرزندان دو مقام عالی رتبۀ پیشین نظام پربرکت مسلمین “اصلاح طلب” و غیره که در بازداشت خانگی بسر میبرند نامه سرگشاده ای منتشر کرده اند.
در نامه فرزندان میر حسین موسوی خامنه، نخست وزیر به زعم او “دوران طلایی امام راحل” و آیت الله کروبی که رئیس “مجلس اسلامی” بوده و مجری “حکم حکومتی” از جمله آمده:
“ما خانواده آقایان موسوی و کروبی، که بر عهد خود با مردم در دفاع از حقوق شان وفادار و استوار مانده‌اند؛ اینک به خاطر حقوق از دست رفته آنها، به عنوان نمادی از حقوق از دست رفته مردم ایران و مخصوصا شهدای مظلوم و زندانیان بی گناه…. میخواهیم پژواک صدای حق خواهی ما باشند. و صدای ما را به گوش جهانیان برساننند.”
در اینکه این دو نفر در حصر خانگی و بیشمار ایرانیانی که در زندانهای مخوف تحت شرایط غیر انسانی تنها بدلیل افکار سیاسی زندانی میباشد باید فوراً و بدون هیچ قید و شرطی آزاد شوند جای کوچکترین تردیدی نیست.
اما؛ وسط دعوا نرخ تعیین کردن فرزندان مقامات عالی رتبۀ پیشین رژیم هم با انصاف و عقل سلیم در تضاد است.
در دوران برسر قدرت بودن همین دو نفر؛ هزاران ایرانی در ظرف چند روز در زندانها قتل عام شدند. اگر نمادی برای “حقوق از دست رفته مردم” باشد آن قتل عام شدگان میباشند و نه این دو مقام اجرایی و متهم به همدستی در آن جنایت علیه بشریت.
تبریک
