لایه لایه پوشش باز بی مرز بی قرار تمایل چسبناک مست ِ یاس
گیج جزم افق بدون دشت هرزعلف
پشت ابرمی خزد ماه
معلق می رهد پایِ دروغ
درختان نیمه خم میوه شل
عنکبوت نوسانِ تار نور سرحال بالا می کشدکاج
سوزنِ ضعف نقره خاموش
سراسیمه آهنگِ رود نزدیکتر سقوط می لرزد ذهن ناگهان
آخرین موج می کوبد موج شکن
طوفان نویس صخره
زمان گذر
واقعیت نشانه
فواره فواره جیغ روی پای خودی
یاد آورِ ِشانس دوچشم ِ بی خون رد پای خودی
سرزمین آبهای خاکستری نزدیکم رد پای خودی
تولدِ پرغصٌه ترین شعر طبیعت احتیاج ندارد
شکسته پای محتوا پا به پایِ تاریخ خاکسترِمزارع فاجعه
بوی سرزمینِ شیون مارپیچ های های واژه حلقِ شعر دردافشان
طبیعت احتیاج ندارد
بختِ ماده درخشان
هماهنگ می گریزیم تمایل پای تمایل ابتدایی ترین آهنگ نامفهوم
خشونت اعماق نطفه ردِ پای زخم نت سرگشته جهیده بی اراده
خواب پاره
فواره فواره رد پای خودی
نقطه ریز می چکیم شعر
طبیعت احتیاج ندارد
هنگامه
بهمن ۱۳۹۰
