دوستان عزیز، صادقانه میگم، من اصلا به این مهملاتی که شما هر روز
اینجا میبافید هیچ گونه توجهی نمیکنم. اصلا دیگه هیچ مقولهای رو در مورد
“اشتباهات گذشته” از شما ها، در این سایت نمیخونم. به این دلیل که:
۱) هیچ کدوم شماها صاحب نظر نیستید. نه از نظر سیاسی و نه از نظر
تاریخی و نه از نظر فلسفی حتی، هیچ کدام شما (منجمله خودم) به اون حدی
نرسیدید که اظهار نظرهای شخصی شما، جدی گرفته بشه. فقط در حد یک اظهار
نظر ، میتونه رویت بشه و بس. اظهار نظر هم، وقتی که هی تکراری بشه، دیگه
ارزش دوباره خوندن رو نداره.
۲) نظرات شما در مورد گذشتهای که هیچ کس اطلاع درستی از اون نداره و
مدرک و اساسی برای ثبوت آن نیست به جز تکرار حرفهای حسن و حسین، فقط
مغرضانه است. بنابر این هیچ ارزش و اعتباری نداره، چون هدفی که پشت سر اون
هست، فقط مغرضانه هست و دیگر هیچ.
برای اطلاع شما دوستان، همونطور که قبلا گفتم، نسل جدید ایران، گوشش از
این اراجیف راجع به مصدق و توده و حتی شاه، پر شده و هیچ علاقهای هم دیگه
به شنیدن این تکرار مکررات نداره. چونک هنوز با همه این حرف ها، زندانیهای
سیاسی همون تو زندان موندن و هنوز نه مشکل کار و نان و آب مردم حل شده، نه
حتی مشکلات آزادیهای فردی، و آزادی اقلیتها و سایر مشکلات.
حالا اگر برای شماها که کاملا بیکار هستید و دوست دارید برای فرار از
مسولیت، فقط به گذشته بچسبید (و به قول اینجایی ها، ایت فیلز گود) خوب،
مسلما آزاد هستید و اینترنت هم واسه این کارها جای خوبیست. اما شخص بنده،
از این به بعد دیگه به هیچ وجه، به مطالب فرسوده و تکراری مربوط به گذشته،
جوابی نخواهم داد. راستش اصلا حتی زحمت خواندن اونها رو هم به خودم
نمیدم. دقیقا همونطور که این مطلبی که دیروز و پریروز در بلاگ سیامک چاپ
شده، اصلا نخوندم. (باور کنید یا نکنید، اصلا نه وقتش رو داشتم، نه حوصله و
نه علاقه)
خیال همگی راحت، نظر من در مورد گذشته سیاسی ایران، یک بار و برای همیشه :
شاه : خوب بود ولی زود بود
مصدق: خوب بود ولی کور بود
توده: خوب بود ولی دور بود
خمینی: خوب بود ولی زور بود
والسّلام.