“ما به اسم اسلام در این سالهای پس از انقلاب آدم کشته ایم و اموال مردمان خود را غارت کرده ایم و زندانهای خود را از مردم معترض پُر کرده ایم و به اسم اسلام بر جهل مردمان خیمه افراشته ایم و…. آیت الله های ما به کدام افق خیره مانده اند تا مگر فرصتی پدید آید و این غبار نفرت و انزجار از اسلام روفته گردد؟
بله، من به زودی خود را به آتش خواهم کشید…”
این حرفهای یک ضد انقلاب نیست؛ سخنان یک اسلام ستیز نیست، محمد نوری زاد، تا همین اواخر، از خودی ترین خودی های رژیم بود که سالها در جبهه جنگ با عراق بوده و چندین برادرش در آنجا کشته شده اند.
لُب کلام، از عذاب وجدان به تنگ آمده؛ دیگر نمیتواند چشم بر واقعیت ملموس و انکار ناپذیر ببندد، به فغان آمده، زده به سیم آخر.
اگر درد اسلام داری، درد ایران و ایرانی خورۀ روحت است، ضد جنگی، جمهوری خواهی، سلطنت طلبی،…. پیش از آنکه دیر شود باید هر آنچه در توان داشت هزینه سرنگونی کلیت رژیم ایرانی کُش و ایران ویران کُن کرد.
تبریک
