خوشبختی را قاب کن
بگذار روی طاقچه
برای فراموشی بوی نای
خاطره را بخر
به توانائی قلبت
به قیمت خورشید
که مینوازد برگ شمعدانی را
در پهنای تنگ باغچه
میان خانه ساکت
آنجا که نباید نفس کشید
مبادا خوشبختی محو شود
و صدا فریاد شود
شک و درد را
زیر فرش قایم کن
از دید ونگاه مردم
پنجره را بدرخشان
بسان الماس
تا با رنگین کمان فخر فروشد
نگران نباش
پرده سفید جلوی نور را میگرد
کسی چیزی نمیبیند
همه چیز جای خود میماند
خوشبختی , خاطره
، نگاه مردم
همه چیز جای خود میماند
شادی را کجا جا میدهی
و عشق را در کدام جعبه
قبل از بستن در
برای همیشه
اورنگ
Avril 2012
