مشخص شد که حزب حاکم در فرانسه به زیر کشیده شد و احزاب حاکم یونان هم با بد اقبالی عمومی روبرو شدند.
اکثر مردم، درست یا نادرست، از سیاستهای ریاضتی جناح حاکم در این دو کشور ناراضی بودند.
وقتی مردم از وضع موجود ناراضی باشند کوتاه ترین راه را انتخاب و همه تقصیر ها را به گردن حکومت موجود میاندازند. اینکه بعدها چه خواهد شد هم برای اغلب مردم مهم نیست. مهم اینست و امیدوارند از چاله کنونی بیرون آیند و اصلآ به اینکه ممکن است چاهی در پیش باشد یا فکر نمیکنند یا نادیده میگیرند. مردم بنا به غریزه خود همیشه مایلند امیدوار باشند و این پایه و مایه روان آدمیست ، هرچند که بعدها معلوم شود خیال خوشی بیش نبوده. برای مردم در عمل چندان مهم نیست که آقای نیکلا سرکوزی آینده نگر تر و واقع بین تر است یا فرانسوا اولان، مردم میخواهند یا امیدوارند حالشان بهتر شود و از این ستون به آن ستون را فرجی میدانند. عامه مردم هیچوقت آینده نگر نیستند. پیروز شدن این یا آن حزب یا رهبر هم هیچ دلیلی بر بهتر یا بدتر بودن این و آن نیست. جو وهیجان جامعه تکلیف را مشخص میکند و چندان توجهی نمیشود که اینها چه میگویند یا نمیگویند، چه خواهند کرد یا نخواهند کرد. به هر حال حرف اول و آخر را بحران اقتصادی موجود میزند و هر که به مردم وعده های هرچند نشدنی ولی خوش و مطابق میلشان بدهد پیروز خواهد شد.
به هر حال بحران کنونی اروپا و آمریکا و دیگران عمیق تر خواهد شد و در دور بعدی خانم مرکل و آقای دیوید کامرون و آقای اوباما هم مثل برلوسکونی و سرکوزی میشوند. در چنین زمانه ها چپ و آنارشیستها و انواع سرایندگان وعده های خوب و خوش و نا کجا آباد پیروز میدان میشوند و در آینده هم اوضاع نه به سامان بلکه آشفته تر هم خواهد شد و دو باره روز از نو روزی از نو.
سیاست ریاضتی که دولتهای اروپا در یکی دو سال اخیر برآن اصرار داشتند در واقع تنها راهی است که پیش پای اروپا و حتا آمریکا قرار دارد و هیچ راه فراری هم ندارد. ولخرجی کرده اند حالا یا آینده باید حساب پس بدهند. منتها توده مردم آنرا دوست ندارند چون به ضررشان است. مردم اروپا با خیال اینکه چنین و چنان بشوند بسیار بیش از توان خود وام گرفتند و حالا از عهده پس دادن اصل و فرعش برنمیآیند. دولتها هم وام گرفتند و خرج دست و دل بازی های بی حساب کتاب کردند و حالا مانده اند که چه کنند. ظرفیت کار و تولید هم که اشباع شده. حالا انتظار معجزهاز بانکهای مرکزی دارند. به فرض بانک مرکزی اروپا چند صد ترلیارد یورو دیگر را چاپ یا به عنوان اعتبار عددش را در اینجا و آنجا ثبت کند، خوب چه میشود؟ چاپ کاغذ یا تایپ کردن اعدادی به نام پول که رشد اقتصادی و کار نمیآورد. ولی مردمبه این حرفها توجه ندارند و همچنان انتظار جادو جمبل از دولتها و بانک های مرکزی دارند و هر که به این انتظارات روی خوش نشان دهد سوار معرکه خواهد شد. معمولآ تحولات جامعه از راه منطق و زبان خوش پیش نمیرود. به هر حال گاهی مردم با ذوق و شوق رهبرانی به ظاهر آراسته و همرنگ خود میپرورانند که بعدها به تنبیه آنان بپردازد و بحکم، خود کرده را تدبیر نیست ، صدایشان هم در نیاید
