٣۴ سال از روی کار آمدن نظام پربرکت مسلمین “اصلاح طلب” و غیره میگذرد، حداقل دو نسل تحت نظام آموزشی و اخلاقی آن بزرگ شده.
ولیکن، نتنها این نسلها تعلق خاطری به جهان بینی و دینداری حضرات پیدا نکرده، بل، آنتی تز آن گشته و سنتز حاصله شباهت و خوانایی با درک درست از دموکراسی پیدا کرده.
شاهد این مدعا کردار موقر و گفتار پخته و در عین حال عاری از پیرایه، برهنه و بی پروای ایرانیان درون کشور و آزادگان کم و بیش بتازگی مجبور به مهاجرت شده مانند گلشیفته فراهانی، نرگس کلهر، زهرا امیر ابراهیمی، آرش سبحانی، شاهین نجفی و بسیاری دیگر میباشد که غالباً مورد حمایت افکار عمومی در قالب دفاع از حقوق فردی آنان قرار گرفته اند.
دلبستگی به آزادی فردی و مهمتر از آن، احترام و دفاع از حقوق دیگراندیشان پدیدۀ نوینی در ایران میباشد که دیرزمانی بر “گر خواهی نشوی رسوا، همرنگ جماعت شو” تأکید داشته است.
به عبارت دیگر؛ برای ایرانیان، ٣۴ سال کردار دد منشانه، گفتار پلید و دینداری مسموم مسلمین حاکم، مصداق ” ادب از که آموختی، از بی ادبان” شده است.
نظر به شکوفایی و پیشرفت های حیرت انگیز ایرانیان در جوامع آزاد که نمودار هوش ذاتی، پتانسیل و خلاقیت آنان میباشد، پدیده منش دموکراتیک به جبر تجربه آموخته گشته بسیار خوش عاقبت برای ایران آزاد شده خواهد بود.
تبریک
