پس چه فرقی وجود دارد بین یک دیکتاتور که تا آخرین لحظه به سرکوب ملتش ادامه می دهد و دیکتاتورهایی که کوتاه می آیند؟
چرا جهان سوم در دور نافرجام نفرت و انتقام غوطه می خورد؟ چرا به حسنی مبارک یک ویلای مطمئن با حقوق بازنشستگی رئیس جمهوری اعطا نشد که مدل مهربان و فرخنده ای را در برابر سایر دیکتاتورها فراهم آورد.
اگر قرار باشد دیکتاتورها تا ابد زندانی شوند و یا حتی حکم اعدام در انتظارشان باشد، چرا تسلیم خواسته های مردمشان شوند؟
چرا وقتی قدرت در دست مردم است رفتار متفاوت با سیستم سابق را بر نمی گزینند؟
