خب، حالا دون کیشوت ما، آقای رضا پهلوی، دیگر رودربایستی را هم گذاشته اند کنار و علنا خود را شاهنشاه ایران می خوانند و صد البته که مردم در این میان قابل نیستند که نظر داشته باشند. دیگر اینکه این آقا که یک روز در عمر خود کار نکرده، نگرانی خرج خانواده و کرایه خانه را نداشته است، یک شب را در اضطراب و وحشت دستگیری و ترور سر نکرده و یا سر گرسنه بر زمین نگذاشته و حتی چند ساعتی در بازداشتگاه سر نکرده است حال چنان خیالاتی شده است که خود را در کنار ماندلا و گاندی قرار می دهد!
در همان حال نه مشکل جدی با حمله نظامی بوطن و کن فیکون کردن وطن دارد که هیچ، حتی بر این باور است که مردم ایران دست بدعا برداشته اند تا بمب بر سرشان بریزد، بلکه بدوران طلایی پدر بازگردند. دوران طلایی پدری که البته می پذیرد که زیاد هم دموکرات نبوده است و مقصر را هم مردم ایران می داند که لیاقت دموکراسی را نداشته اند و بنابراین پدرش چاره ای جز سرکوب نداشته تا کم کم با تعلیمات ساواک دموکرات شوند! و در آخر کار هم برای اثبات دموکرات بودن خود، دستهای سلاطین دموکرات و تا مغز استخوان آزادیخواه عربستان و قطر را می فشرد و سپاس گذاری از اینکه خواهان تغییر رژیم در ایران هستند.
باور کنید که شوخی نمی کنم و این حرفها را از خودم هم در نیاورده ام. بخوانید و لذت ببرید و خداوند را شکر کنید که دیگر لازم نیست که در اضطراب سارتری بسر برید و ترس از آزادی و حق انتخاب که زاده آزادی شما را دچار سر گیجه کند چرا که از الان کسی را دارید که خود را شاه قانونی شما می داند و شما هم هیچ غلطی نمی توانید بکنید و آش کشک خاله است/ بخوری پاته نخوری پاته
آقای خمینی به اطرافیانش گفته بود که من هر چه دارم از پروریی دارم. حالا در اینجا می بینیم که این صفت تنها محدود به اقای خمینی نبود چرا که هر مستبدی که در هوای قدرت است باید اول شرم را خورده باشد و حیا را هم به کمر ببندد. سنگ پای قزوین یعنی این.
در انتها به آقای رضا پهلوی می گویم که آقا جان! شتر در خواب بیند پنبه دانه/گهی لپ لپ خورد گه دانه دانه. این ملت با انقلابی تاریخی پدر شما را بقول خودش مانند موش مرده از کشور بیرون انداخت و در فردای روزی که استبداد دینی و روحانیت غرق شده در شهوت قدرت را هم نزد پدر شما بفرستد، دیگر به عقب باز نخواهد گشت و به هیچ چیز کمتر از حق تعیین سرنوشت خود و استقرار حاکمیت جمهور ملت که همان نظام جمهوری می باشد رضایت نخواهد داد.
ای مگس عرصه سیمرغ نه جولانگه توست – عرض خود می بری و زحمت ما می داری
https://balatarin.com/permlink/2012/6/26/3068863
