مژده رسیدنِ اندوه،
به خطِ تولیدِ انبوه
و جشنی که همهٔ وزیران را راضی می‌کند…
خوردنِ شله زرد، در جلسه احضارِ روح
و یک شبحِ جامانده زیرِ میز
که دارد یواشکی
با “نینتندو” بازی می‌کند
شعر: چند قافیه ساده لوح، اتفاقاتِ باشکوه
یک مضمون شیطانی که به ساحت شعر، دست درازی می‌کند
کوه
کوه باش مثلِ کوه باش.. باشکوه باش..باش کوه باش..باشکوه
اینک شاعر ناراضی، در فضای مجازی، کمی نکته پردازی می‌کند
***
پرندهٔ مدرنیته
همیشه تنها می‌خونه
پرندهٔ تنهای دشت!
وقتشه برگردی خونه؟
لونه‌اش کجاس؟ دونه اش کجاس؟
خونه نداره طفلکی
رو بادای بیابونه
همیشه تنها می‌مونه
پرندهٔ مدرنیته!
تابستان ۱۳۹۱
