چقدر جالب است. انگلیسی ها خوب می دانستند که بنی صدر تفاوت اساسی دارد با نهضت آزادی و زنده یاد بازرگان، چرا که بازرگان بین اصول استقلال و آزادی، بر عکس مصدق، رابطه ترجیحی برقرار کرده و آزادی را بر استقلال ترجیح می داد(و اینگونه خلائی سیاسی ایجاد کرد که حزب جمهوری اسلامی با فرصت طلبی کامل آن را پر و تظاهر به مدافع استقلال وطن بودن و این در حالی بود که از قبل آقای بهشتی روابط پنهان و بسیار نزدیکی با دولت کارتر و بعد با جناح ریگان بر قرار کرده بود.) ولی بنی صدر بر این نظر بود که استقلال و آزادی دو روی یک سکه هستند و مکمل یکدیگر و یکی بدون دیگری وجود ندارد. نمی شود استقلال در تصمیم داشت ولی آزادی در نوع تصمیم نه. علت سانسور همه جانبه بنی صدر هم همین است چرا که حاضر نشده است در رابطه با استقلال وطن و حقوق ایرانیان با هیچ قدرت خارجی مذاکره و یا مصالحه کند:
لمپورت افزود: “ما نباید بنی‌صدر را از نظر شخصیت سیاسی همانند بازرگان و میانه روهای سکولار سال گذشته بدانیم. .اگرچه میان آنان شباهت‌هایی هست، ولی اختلافات اساسی با هم دارند. برای نمونه تعهد بنی‌صدر به سیاست استقلال از شرق و غرب و نگاه او به جنبش‌های آزادی بخش و حرکتهای اسلامی. همچنین در حال حاضر هیچ دلیلی وجود ندارد که بنی‌صدر همکاران خود را از بین کسانی چون بازرگان برگزیند.”
