چو عضوی بدرد آورد روزگار
دگر عضو ها را نماند قرار
” یک گروه 15 نفره از مجروحان فلسطينی كه بر اثر تيراندازی نيروهای نظامی رژيم صهيونيستی زخمی شده اند ساعت يك بامداد شنبه از طريق دمشق وارد فرودگاه بين المللی امام خميني(ره) تهران شدند.
قبل از ورود اين مجروحان فلسطينی به فرودگاه امام خمينی(ره) تعدادی از مسوولان اورژانس تهران به همراه چند پزشك و 17 آمبولانس مجهز به تجهيزات كامل پزشكی منتظر ورود آنان بودند.”
تو کز محنت دیگران بی غمی
نشاید که نامت نهند آدمی
“طي هفته گذشته در رسانه‌ها و خبرگزاری‌ها خبر رها شدن دو بيمار توسط پرسنل بيمارستان امام (ره) در سطح جامعه منتشر شد.
علی‌رغم انكار مسئولان وزارت بهداشت و بيمارستان امام (ره)، سومين بيمار كه يك پيرزن آلزايمری است، در نزديكي‌های كهريزك رها شده بود كه هم اكنون اين بيمار در آسايشگاه كهريزك نگهداری مي‌شود.”
سئوال:
آیا آن آمبولانسهای دولتی و مسئولانی که ایرانیان بیمار و درمانده را کنار جاده و در بیابان تخلیه میکنند، جزء کاروان 17 آمبولانس مجهز به تجهيزات كامل پزشكي و همراهی چند پزشک اعزامی به فرودگاه برای انتقال 15 مجروح بودند؟
قربان بروم خدا را؛ یک بام و دو هوا را؛ این سربام گرما؛ آن سر بام سرما.
