مسیح علینژاد دیروز در فیسبوک از مردم شکایت کرد که چرا پس از حبس خانگی موسوی و کروبی علی‌رغم بعضی شعار‌ها ، قیامت نکردند. وی نوشت:
“این یک خود انتقادی است: موسوی دستگیر بشه، ایران قیامت می شه، کروبی دستگیر بشه، ایران قیامت می شه…..حالا هم موسوی، هم کروبی و هم همسران این دو زندانی شدند و قیامتی که نشد هیچ، هم ما و هم دنیا به هم نگاه می کنیم و هر کدام منتظرِ دیگری هستیم….ما بی شمار یم یا پرشعاریم؟….“
مسیح عزیز ، اشکال از مردم نیست. باید به باور‌های خودت در دو سال پیش و پیش از آن باز گردی.
مردم از روز اول به خاطر موسوی و کروبی، رای ندادند و به خیابان‌ها نیامدند، بلکه این دو وسیلهای بودند ، به عنوان تنها آلترناتیو (نامزدهای انتخاباتی) که حکومت جلویشان گذشته بود. مردم با استفاده از این موقعیت ، مخالفت خود را با احمدی‌نژاد، خامنه‌ای و رژیم نشان دادند. از روز اول آشکار بود که مردم بسیار از موسوی ها، کروبی‌ها و خاتمی‌ها جلوتر هستند.
به دو دلیل امروز رهبران اصلاح طلب و بیانیه‌هایشان و منشورشان کمی مترقی تر از گذشته است، یکی اینکه هر بار دم از امام ر‌ه، و ادامه جمهوری اسلامی و قانون اساسیش زدند دیدند که مردم کمتری حمایتشان کردند، یکی هم اینکه بعد از دستهای گدائی جلوی رهبری و رژیم و سعی در اصلاح این وحشی‌ها کردند و زندان ها، و دستگیری‌ها و غیره، تازه دارند میفهمند که این اشخاص اصلاح پذیر نیستند. البته هنوز هم نفهمیده اند که اصلا جمهوری اسلامی و قانون اساسیش از بیخ اصلاح پذیر نیست.
وقایع اخیر به بعضی ثابت کرد که خواسته‌های مردم بسیار مترقی تر از خواسته‌های موسوی هاست، و از روز اول دعوا سر موسوی و کروبی و غیره نبود بلکه برای آزادی، دموکراسی و حقوق بشر بوده ، نه بازگشت به دوران طلایی امام و اجرای بی شرط قانون اساسی جمهوری اسلامی. موسوی‌ها هم وسیلهای بودند و هستند
پس از مردم اشکال نگیرید که چرا پس از حبس خانگی موسوی و کروبی، در ایران قیامت نکردند. بلکه از موسوی ها، اصلاح طلبان رژیم اسلامی و خود ایراد بگیرید که این را باور نداشتید که مردم اصلا این نظام را نمی‌خواهند.
مردم سالهاست هزینه داده اند، مسول این هزینه‌ها یکی رژیم بوده بخطر عدم آزادی و سرکوب، یکی اصلاح طلبان بخاطر بیراهه بردن و ایجاد جدائی میان مردم و خواسته هایشان .
پس از کودتای انتخاباتی، بهترین موقعیت برای سقوط رژیم بود و علی رغم سرکوب شدید رژیم، تنها یک دلیل بود که حرکت مردم در سال ۲۰۰۹ مانند مصر و تونس به نتیجه نرسید و آن هم کجدار و مریض کردن موسوی‌ها و اصلاح طلبان بود.
می‌دانم که بعضی این را به خود گرفته و توجیه خواهند کرد، لیک حقیقت با همه تلخی اش، درسی است که باید گرفت نه کتمان کرد.
امیدواریم که موسوی، کروبی،رهنورد, بروجردی، اسانلو، ستوده، ……….و ده‌ها هزار دربند آشنا و گمنام رژیم جمهوری اسلامی هرچه زودتر به دست مردم آزاد شوند.
پیروز باشید
شعار مردم ما، دین از سیاست جدا
