بیستون

عشق تو شد در دل فرهاد خون
تا که بنا‌ گشت از آن بیستون

تیشه فرهاد به دست تو بود
کز دل خارا همه بر خواست دود

آتش عشق تو بر آن تیشه خورد
تا دل شیرین به یکی‌ ضربه برد

راه گشود از دل خارای سخت
تا به مداین تو نشینی به تخت

عشق تو در سینه شیرین نشست
تا که دل و دیده ز فرهاد بست

ور نه به فرهاد چو بودش نظر
کوهکن ا ش تیشه نمیزد به سر

از سر فرهاد فرو ریخت خون
تا خوش و خرم بشود تیسفون

مهر تو زان در دل پرویز بود
چون غم تو در رخ شبدیز بود

آنکه کند عشق و حیران توئی
آنکه کند خیل پریشان توئی

ور نه بهانه است همه بیستون
جمله ستونش بود عشق و جنون

جوشش عشق است که جان میدهد
هستی‌ و مستی به جهان میدهد

محمود سراجی
م س شاهد
mahmoudseraji.com