در شرایطی که ایرانیان به بهانه های سیاسی و فرهنگی حق شادمانی را تا حدود زیادی از دست داده اند، احتمال دارد مطالعه تحقیقات ویوسون سونی را سودمند بیابند. برای مشاهده صفحه انگلیسی
این جا را کلیک کنید
نوشته: رگینا ریوریو
ترجمه: آزاده پورزند
تکاپو برای شاد بودن، حق غیرقابل انتقال ما انسان ها است. در حریم ادبیات، هیچ گاه تلاش بسزایی برای درک مفهوم شادی نشده است. اما، در سال 1991 ویوسون سونی در دانشنامه دکترای خود در دانشگاه دو برای نخستین بار به بحث ادبی تکاپو برای شاد بودن پرداخت. تحقیقات او باعث گشایش بحث نوینی درمحافل ادبی شد و توجه استادان و پژوهشگران را به خود جلب کرد.
فردریک آر.جیمسون، رییس دانشکده ادبیات دانشگاه دوک، اظهار داشت:” ما همیشه می
دانستیم که او یکی از برترین دانشجویان ما است”. وی افزود ” مفهومی که سونی از شادی در رابطه با ادبیات کلاسیک و مدرن ارایه می دهد، دیدگاهی نوین می آفریند”.
فریفته آموزه سلون، حقوقدان آتن باستان، که می گوید،”هیچ انسانی را خوشحال فرض
مکن مگر آن انسان مرده باشد”، سونی مفهوم شادی را از یونان باستان تا
دوران مدرن با جزییات دنبال کرد. او در تحقیقاتش یادآورمی شود که در یونان
باستان شادی متعلق به دنیای پس از مرگ آدمی است که اعمال
و کردار او از سوی جامعه بشریت قضاوت می شود. در قرن هجدهم، اما، شادی به
مفهمومی انتزاعی تبدیل و قضاوت آن صرفا بر عهده شخص گذاشته شد. در این
مقطع شادی تبدیل به “مجموعه ای از لذت ها” شد و دیگر با تاکیدات اخلاقی در
ارتباط مستقیم نبود. سونی سال های متمادی را صرف مطالعه روایت ها و زندگی
نامه های بسیاری کرد. سرانجام، او به این نتیجه رسید که تغییر در مفهوم
شادی بی تردید عواقب سیاسی بسیاری از جمله انقلاب فرانسه و انقلاب آمریکا،
با خود به همراه داشته است.
پس از اتمام مقطع دکترا، سونی فوق دکترای خود را از دانشگاه یل اخذ کرد و
اکنون در دانشگاه میشیگان استاد دایم ادبیات قرن هجدهم انگلستان است. با
وجود این که کار دانشگاهی او در دانشگاه دوک و با گذراندن کلاس های تیوری
ادبی آغاز شد، سونی زندگی ادبی و دانشگاهی خود را مدیون بزرگ شدن در دوران
آپارتاید در دوربان، آفریقای جنوبی، است.
سونی زندگی خود در آفریقای جنوبی را چنین توصیف می کند، ” وقتی که من در
آفریقای جنوبی بزرگ می شدم، صحبت کردن درباره فرهنگ و سیاست بسیار خطرناک
بود. این محدودیت باعث شد که من به علوم روی آورم”. دانش او در علوم طبیعی
و ریاضیات، او را به دانشگاه پرینستون آورد و او در این دانشگاه به
مطالعات خود در ریاضیات مشغول شد. اکنون که او دور از تبعیض های نژادی
آفریقای جنوبی به سر می برد و به عنوان یک شهروند
درجه دو( بومی ) به او توهین نمی شد، سونی ” آزادی فکر کردن را بازیافت” .
او در این فرصت به فکر و مطالعه درمورد مسایل گوناگون مانند” قدرت سیاست
و فرهنگ در شکل گیری زندگی یک انسان” پرداخت.
سونی می گوید: ” احساس می کنم که در طول زندگی ام مفهوم شادی در من طراحی و ساخته شده است.”
