توان خودرا صرف سازندگی کنیم اگر شما مقاله های روزنامه ها و یا نوشته های همین ایرانیان دات کام را مورد بررسی قرار دهیم می بینیم که بعضی ها در قسمت مثلا ناراحتی ایرانیان در خارج و گرفتاریهایشان می نویسند بعضی در باره حکومت و رژیم و بعضی در باره دهان دوخته گان و مظلومان بعضی در باره زندانیان سیاسی و یاغیر سیاسی و برخی در باره علوم و جوکها مینویسند مشگلات ایران مثل فروش کلیه به لحاظ کمبود پول فروش اعضای دیگر بدن بهمین خاطر نداشتن کار نداشتن درآمد کافی اعتیاد نداشتن دانشگاههای کافی برای جوانان مستعد تمامیت خواهی قشری که فعلا قدرت را در دست دارند رشوه خواری دزدی فساد اداری بی برنامه گی ظلم به اقلیت های مذهبی و قومی و خودخواهی و غارت سرمایه های ملی از دست دادن استعدادهای کشور نبودن عدالت و بیهودگی دادگستری و فشار بیش از حد برروی طبقه متوسط و فقیر از دست رفتن اخلاق عمومی و بی تفاوتی و ظلمهای کوچک و بزرگ همه از مشگلات اکنون ایران است که نه برای کارهای تولیدی سرمایه گذاریهای کلان میشود و نه برای معتاد ها و بیکار ها و بی دانشگاه ها برنامه ریزی درست میشود.
آنوقت در چنین موقعیتی که خیلی ها دارند چون شمع میسوزند و از بین میروند آقایانی میآیند و تفرقه بین شیعه سنی کرد ترک بهایی و مسلمان را براه میاندازند . آیا در شرایطی که ما این همه مشگلات واقعی و دردسر داریم پرداختن به مسله دین که یک باور است و هر کسی بنا به شرایطی این باور را یا از پدر و مادر و یا از اجتماع گرفت است بی جهت انرژی های سازنده خود را تلف کنیم؟ کی میتواند خدا را با علم و تجربه علمی و یا از راه حواس شناخته شده ما ثابت کند یا ما توان شناخت را نداریم و قدرت و توانایی مغز ما آنقدر محدود است که نمی توانیم در باره ماورا طبیعی فکر کنیم و یا خداوند آنقدر عظیم است که در افکار ما نمی تواند گنجانیده شود آنوقت سر این باور ب هم ضدیت میکنیم؟ و حتی حاضر نیستیم که به دفاع طرف مقابل هم گوش بدهیم مرغ یک پا دارد و بس؟ در هنگامیکه کشورهای ما با مشگلات بسیار جدی که در بالا من قسمتی کوچک از آنرا برشمردم روبرو است و تازه گرگان بین المللی غارتگر هم در کمین نشسته اند تا از این تفرقه کمال سو استفاده ببرند آیا درست است که ما مشگل های باورهای خودرا مطرح کنیم در حالیکه مشگلات واقعی بسیاری در پیش روی ماست؟
هم خنده دار و هم دردناک است در حالیکه جوانان ما پر پر میشوند و در یونان بعنوان مثال دهانهای خودرا برای یک زندگی کردن ساده مجبور به دوختن هستند آنوقت روحانیون میلیارد ما شمشیر بر روی هم میکشند و هر کدام روحانی دیگر را تخطیه میکنند؟ آیا این بی انصافی نیست درحالیکه ما اینهمه متعاد و بیکار داریم آنوقت سر یک موضوع دینی و یک باور با هم دشمنی میکنیم؟ در حالیکه ملت ما هنوز از نعمت کار سواد و رفاه و بیمه و تحصیلات بالا برخوردار نیستند آیا این درست است که روحانیون ما میلیاردها خرج اتینا نمایند ؟ و باهم کلنجار روند. عوض اینکه رهبران کشورهای ما یا کشورهای اسلامی که یک نیم میلیارد جمعیت دارند و میلیاردها دلار هم میتوانند ارز خارجی داشته باشند بجای ساختن دانشگاههای حتی اسلامی و یا علمی و یا ریشه کن کردن بیسوادی و بیکار و از بین بردن اعتیاد به جان هم برای ثروت اندوزی بیشتر بیفتند و یا به صوفیان درویشان و بهاییان گیر بدهند؟
کدامیک از آنان برای اینان خطر دارند که بایست اینهمه بودجه را خرج تنفر کشت و کشتار و تخریب برای این اقلیت ها کرد؟ بگذارید که همه آزاد باشند همانطوریکه مثلا در آمریکا همه آزادی بیان عقیده ودین دارند بگذارید که همه در سازندگی کشورهایمان شرکت کنند نه اینکه همه را برانیم و علی بماند و حوض وی؟ اینهمه مهندسان ایرانی و یا خاورمیانه ای که در غرب بکارهای غیر علمی مشغول هستند چرا نبایست که در کشورهایشان سازندگی کنند؟ مهندسهایی که در همین آمریکا فروشنده و یا کارگر هستند آیا اینکار درست است که مهندس در اینجا کارگر و یا فروشنده باشد؟ پنج میلیون ایرانی در خارج از کشور همه توانشان دارد هرز میرود. به غیر از آن تعداد بسیار کم که بسیار باهوش و نابغه هستند بقیه در کارهای بیهوده مشغول هستند. مهندس برق که رییس یک فروشگاه مواد خوراکی است و مهندس ساختمان که اسباب بازی فروشی میکند دکتر فیزیک که دم موکت چرخ میکند آیا این گریه آور نیست؟ آنوقت نخوانده ملا ها و یا عقل کل ها به باورهای مردم میتازند و دیگران هم آنان را اعدام میکنند؟ و بقیه هم سکوت میکنند تا شتر دم خانه آنان بخوابد که در آنوقت بسیار دیر است.
تا مردم شرق باسواد و فهمیده نشوند کاری از پیش نخواهد رفت برای اینکار هم بایست همه ما دست در دست هم برای ترقی مردم خود بکوشیم و نگذاریم که سیستم غارتگر با انداختن تفرقه و نفاق مارا قطعه قطعه کند و بعد سرفرصت حساب همه را برسد؟ اتحاد یک پارچگی واحترام به عقاید و باورهای دیگران تنها راهی است که میتواند مارا از این آواگی ها نجات دهد.
