سر درد خزان

سر راه پائیز روان

در آغوش برگ خزان

خفته قلبی زرد و لرزان

که میشکند زیر پای عاشقان

میخراشد سکوت عارفان

او هم سبز بود یک زمان

با رویا و مست بود در بهاران

ـــ««««««««««««

برکه آب میگیرد از آسمان

آبی خاکستری پائیز گریان

و میپرند در شکاف هوا

این کلاغان

تا بنشیند این پیر مغان

بر نیمکت خاطره اختران

تا دوباره دنیا را نویسد

با قلم خونین شاعران

اورنگ

Nov 2010