فیلم “عشق تنهاست…” ساخته کیوان علیمحمدی و امید بنکدار، یک فیلم داستانی تجربی و اپیزودیک است. این فیلم که از فیلمهای اولیه این دو فیلمساز نیز هست در واقع یک تمرین فیلمسازی برای کارگردانی گفت گوهای دو نفره با شخصیتها و روایتهای متفاوت در یک مکان واحد است. نوع حرفه ای تری از این تجربه، قبل از این توسط فیلمساز کهنه کاری چون “جیم جارموش” در “قهوه و سیگار” انجام شده است.
“عشق تنهاست…” بیش از آنکه همانند سایر فیلمهای این دو فیلمساز، بر پایه تدوین در روی میز تدوین استوار باشد، بر اساس حرکت دوار و رفت و برگشت دوربین بین دو شخصیت فیلم است. این فیلمسازان با جسارت سعی کرده اند که روایت تصویری فیلم فقط در نمای درشت و خیلی درشت شکل بگیرد. این جسارت را در آوردن نماهای پرشی فیلم هم می توان دید. فیلم علیرغم اینکه از فیلمهای اولیه این دو فیلمساز و نوعی سیاه مشق برای آنان محسوب می شود ولی از تصویر برداری و صدابرداری حرفه ای برخوردار است. ولی گاه حرکات دوار دوربین بر نمای درشت بازیگران برای تماشاگری که آن را می بیند آزار دهنده و بازی های بازیگران را اغراق شده جلوه دهد. بازی شبنم طلوعی درنقش هر سه زن در این فیلم با این حال بسیار درخشان است. شبنم طلوعی از پاییز ۱۳۸۳ در پی محرومیت از بازی در فیلم شبانه و پس از آن محرومیت از کلیه فعالیت‌های هنری به دلیل اعتقادات مذهبیش به آئین بهائی، مجبور به ترک ایران شد
