الا ای سید خنگ و گردان فراز
زمن گر نترسی بترس از گراز
تو دائم بمن خور و پوف میکنی
ولی وقت خود را تولوف میکنی
شیرین
توضیح آنکه تلف بعلت ضرورت شعری تبدیل به تولوف شد!