xxx

باران بریز

شهراست پر غبار و هوا تیره است و تار
ابر سیاه همهمه دارد به آسمان
انبوه دود و خاک نشسته به صحن باغ
دار و درخت و شاخه ی گل ، چهره بوته زار
دیریست باغبان نگرفته سراغ گل
بر بسته بار و منزل دیگر گزیده است
آشفته خاطری زده ره بر درون باغ
بس شیره های شهد درختان مکیده است
باران بریز
رگبار قطره های زلال آب
دار و درخت و شاخه ی گل شستشو بده
ای باغبان شهر
برخیز و خاک سوخته را رنگ و بو بده
باران بریز : رگبار قطره های زلال آب

دكترمنوچهرسعادت نوري

پرنده

خوش آن مرغی که در بند قفس نیست
خوش آن مرغی که از محبس ، رها شد
شکسته بال ، اگر مرغی کند زیست
چه حاصل در قفس ، یا بر فضا شد

دكترمنوچهرسعادت نوري

با الهام از روانشاد صادق سرمد  که چنین سرود

 چه خوش است حال مرغی که قفس ندیده باشد/ چه نکوتر آنکه مرغی ز قفـس پریده باشد/ پـر و بـال ما شکستند و در قفـس گشـودند/ چه رها چه بسته مرغی که پرش بریده باشد 

انتظار

من در گذ ا ر راه تو بودم به گوشه ای [1]
صبح پگاه بود و تو ، از در درآمدی
با عشوه رخ نمودی و دادی تو بوسه ای
گفتی خوشا ، میان عزیزان سر آمدی
بس روز و شب که آتش عشقت به جان دمید
من باخیال روی تو آن گوشه  ، بیقرار
چشمان من به راه تو مانده ست ، پر امید
از بهر بوسه های دگر، لب  به انتظار

دكترمنوچهرسعادت نوري

 بر گرفته از مجموعه سروده های امید و آرزو [2]

xxx