xxx 

من یک انسانم که عمری خواب را گم کرده ام
چون وطن یعنی که خاک و آب را گم کرده ام

گریه و نوحه ، فضا را یکسره تسخیر کرد
بلبل و بس گلشن_ شا د ا ب را گم کرده ام

 کار_ رقص و شادمانی زشت و ناهنجار شد
دلبر و جا م شراب_ نا ب را گم کرده ام 

یا چه شیوا گفت آن پیرایه بانو [1] در غزل:

 "ماه را گم کرده ام ، مهتاب را گم کرده ام"   

حمله ی روبه مزاجان ، شیر پرچم را زدود
همزمان ، خورشید عالمتاب را گم کرده ام

بس مبارز قهرمان را ، اهرمن نابود ساخت
مازیار و با بک و سهراب را گم کرده ام

ناله ها یم از ستمگر ، در گلو فریاد شد
من توان_ حاکم_ نا با ب را گم کرده ام

آن اهورا سرزمین شد مرکز تزویر و ظلم
سرگریبان مانده ا م ، آداب را گم کرده ام

مازیار و بابک و سهراب را گم کرده ام
من یک انسانم که عمری خواب را گم کرده ام

دکتر منوچهر سعادت نوری
آدینه ۲۹ مرداد ۱٣٨۹

xxx

مجموعه ی گل غنچه های پندار [2]