چمن جز عشق تو کاری ندارد
وگر دارد ، چو من ، باری ندارد
چه بی ذوق ست آن ، کش عشق نبود
چه مرده ست آن ، که او یاری ندارد
به غیر قوت تن ، قوتی ننوشد
بجز دنیا ، سمن زاری ندارد
هر آنک ترک خر گوید ز مستی
غم _ پالان و افساری ندارد
ز خر ، رست و روان شد پابرهنه
به گلزاری که آن ، خاری ندارد : مولوی

چو مست روی توام ای حکیم فرزانه
به من نگر تو بدان چشمهای مستانه
ز چشم مست تو پیچد دلم که دیوانه است
که جنس همدگر افتاد مست و دیوانه
مرا و خانه دل را چنان به یغما برد
که میدود حسنک ، پابرهنه در خانه
به باغ روی تو آییم و خانه برشکنیم
هزار خانه چو صحرا کنیم مردانه : مولوی

همه روز روزه رفتن،همه شب نماز کردن
همه ساله حج نمودن، سفر حجاز کردن
ز مد ینه تا به مکه، به برهنه پای رفتن
دو لب از برای لبیک،به وظیفه باز کردن
به معابد و مساجد،همه اعتکاف جستن
ز مناهی و ملاهی،همه احتراز کردن
شب جمعه‌ها نخفتن،به خدای راز گفتن
ز وجود بی‌نیازش،طلب نیاز کردن
به خدا قسم که آن‌را،ثمر آن قدر نباشد
که به روی ناامیدی در بسته باز کردن : شیخ بهائی

خانه ها رنگ دیگری بودند/ گرد آلوده ، تیره و دلگیر
چهره ها در میان چادرها/ همچو ارواح پای در زنجیر
جوی خشکیده همچوچشمی کور/ خالی ازآب و ازنشانه او
مردی آوازه خوان زراه گذشت/گوش من پرشد ازترانه او
گنبد_آشنای مسجد پیر/ کا سه های شکسته را می ماند
مومنی بر فراز گلدسته / با نوایی حزین اذان می خواند
می دویدند از پی سگها / کودکان پا برهنه سنگ به دست
زنی از پشت معجری خندید/ باد نا گه دریچه ای را بست
فروغ فرخزاد

دگر صبح است و پایان شب تار است
دگر صبح است و بیداری سزاوار است
دگر خورشید از پشت بلندی ها نمودار است
دگر صبح است
دگر از سوز و سرمای شب تاریک ، تن هامان نمی لرزد
دگر افسرده طفل پابرهنه ، از زبان مادر شب ها نمی ترسد
دگر شمع امید ما چو خورشیدی نمایان است
دگر صبح است : خسرو گلسرخی
 
تو جهان سوم  / او جهانی دیگر
سهم او هر چه که هست / سهم تو خون جگر
سهم از ما بهتران / ثروت و امن و امان
سهم پا برهنه ها /  فقر و زندان و بلا
در میان سه جهان /  مرز و دیوار از کیست
سفره ی دنیا پر / سفره تو خالیست
درمیان سه جهان /  مرز و دیوار از اوست
دشمن دوست نما / رفته در قالب دوست : اردلان سرفراز 

صدای تو مرا دوباره برد
به کوچه های تنگ پابرهنگی
به عصمت گناه کودکانگی
به عطر خیس کاهگل
به پشت بام های صبح زود
در هوای بی قراری بهار
به خواب های خوب دور : حسین منزوی

شاعر_ این کلمات گمشده ام
کلماتی که هر روز هزار بار تیرباران می شوند
کلماتی که مست و خسته
کنار خیابان می خوابند
کلمات پابرهنه
کلمات گرسنه
کلمات من
از دیوار تمام دیوان ها
از دیوار تمام زندان ها
از دیوار تمام کاخ ها
بالا خواهند رفت
و پرچم زیباترین کلمه رابر خواهند افراشت:
پرچم آزادی!
محمود کویر

جامعه ی پابرهنه
فریادهای خشم ، ز اعماق سینه شد
تا سرزمین عشق ، گرفتار_ کینه شد
برج عدو شکست و ز سر واژگونه شد
پیروزمند ، جامعه ی پابرهنه شد
دکتر منوچهر سعادت نوری

xxx
مجموعه ی گل غنچه های پندار
[1]