‫انبوه قلب ترا‫

باد ترانه میخواند‫

در ذهن پوک زمان‫

و قلب خیس تو در کوچه ها ی خلوت درد میگذرد
‫ ‫
هنوز پشت پنجره باران است‫

و با من نشسته در سکوت‫

وحشت و ویرانی‫

هنوز نسیم یاد تو‫

در گیسوان سبز رویای عشق می رقصد‫

و گم میشود

‫میان شومی بیداری

آه!

آیا آنکه از

من و تو‫

با ا شاره ای کوتاه گذر کرد‫

سایه ی زندگانی ما بود؟