سر ساعت هشت شب از صدای داد و فریاد مردی در خیابان فهمیدم که نتایج ریاست جمهوری اعلام شده(ساعت دقیقاً هشت و دو دقیقه بود)، جلوی کامپیوتر بودم سایت مربوط به انتخابات را نگاه کردم و دیدم بعله فرانسوا اولاند رئیس جمهور شد. ساعت هشت و دو دقیقه بود. آمار رأی گیری را می توانید در سایتها و اخبار بخوانید. صدای بوق ماشین ها و هیجانی در خیابان، هیجانی که مواقع مسابقه فوتبال در شهر وجود دارد نشان از واقعه ای مردمی می داد. سال 1991 در مرکز پاریس زندگی می کردم و هیجان بسیاری بود وقتی فرانسوا میتران برای آخرین بار رئیس جمهور شد.آن سال همه توی خیابان ریخته بودند و یک ریز بوق می زدند. نگاهشان که می کردی همه عرب نژاد یا سیاه افریقایی یا مهاجر و خارجی تبار بودند.

این بار نیز شوری دارد. اما نکته مهم این است که عده زیادی رأی سفید داده اند. مثلاً لیز! خودش گفت که رأی سفید خواهد داد. در صد کمی هم رأی پوچ موجود است. ماریان لوپن که در دوره اول 18 در صد رأی آورد به طرفدارانش نگفت به چه کسی رأی بدهند. در نتیجه رأی خود را به پای سارکوزی نریخت و با کنار رفتن ماریان لوپن بود که در واقع شانس فرانسوا اولاند زیادتر شد. نکته مهم اینست که همه به آینده فکر می کنند و آینده فرانسه و بحران اقتصادی و بیکاری و پایگاه اتمی و سیاست خارجی فرانسه مسایل مهمی است که نمی شود آن را با به روی کار آمدن یک تیم و یا یک حزب و یا یک کلان و رفتن دیگری به اشتباه گرفت و همه اینها مسئولیتی است که بر دوش رئیس جمهور آینده خواهد بود.

مسئله مهم در چنین لحظاتی تجربه زیستن در کشوری جمهوریخواه و تمرین دموکراسی است. سارکوزی در نطق خود به نتیجه رأی گیری احترام گذاشت و از مردم خواست که آنها نیز به این رأی گیری احترام بگذارند و آن را به رسمیت بشناسند و به فرانسه فکر کنند. کمی بعد اولاند نیز در نطق خود از مردم فرانسه تشکر کرد و از آنها خواست که حرمت ساکوزی و حرمت جمهوری را نگهدارند. ماریان لوپن گفت که از این پس به صورت پارلمانی و در مجلس فعالیت خواهد کرد و از اهداف خود کوتاه نخواهد آمد. در مجموع از جانب سه طیف مختلف شاهد ادای احترام به جمهوری و احترام به رأی مردم و عشق به فرانسه و وطن بودیم و این برای ما ایرانیان باید درس خوبی از دموکراسی باشد.

دلم می خواست و می خواهد هر که رئیس جمهور شد حرمت خون افراد نازنینی مانند آنتوان سنت اگزوپری را که به خاطر دفاع از خاک فرانسه (وسعت فرانسه یک سوم مساحت ایران است) جان باختند بداند. دلم می خواست یا می خواهد هر که رئیس جمهور شد حرمت مردان قلم و اندیشه و آزادی چون ویکتور هوگو، که برای عدالت و حرمت به انسان و علیه زندان و اعدام نوشت را بداند و پاسدار کلام و اهداف انسانی آنان باشد.

زنده باد جمهوری/ زنده باد فرانسه/ زنده باد آزادی