ببین به خانه می روم

چه شادمانه می روم

بر ابر و باد می روم

و بر دما نه می دوم

ببین چه مست می شوم

بلند و پست می شوم

چو دانه پوست می درم

نبود و هست می شوم

ببین بهار می شوم

ببین قیام می کنم

چو لاله زار می شوم

دوباره زنده می شوم

شکوفه زار می شوم

دوباره شور می شوم

دوباره شعر می شوم.

ببین چه موج می زنم

به پست و اوج می زنم

ز نو طلوع می کنم

به اقتدار می رسم

به فرد و زوج می زنم.

ببین چو رود می شوم

پرازسرود می شوم

چه دلنواز می دوم

از آبشار می پرم

به مرغزار می تنم

رهی دراز می روم

دو باره آه می کشم

چو آر شعله می کشم

برون ز دود می پرم.

ببین شهاب می شوم

چه پر شتاب می دوم

به سان تیر می پرم

نه کم و کاست می شوم

به کوه و آب می زنم

نه چپ نه راست می شوم.

به عشق و حال می رسم

و چون خیال می روم.

ز خویش زاده می شوم

و تا کمال می رسم.

به آشیانه می رسم

به بیکرانه می رسم

و در فسانه می روم

و جاودانه می شوم

دم از الست می زنم

به آن یگانه می رسم

به یم غروب می کنم

هم از میانه می روم

هم از زمانه می جهم.

آر: در کرمانجی به معنای آتش است.

دمانه: دامنه

زمستان 2006

اتاوا