//babakjafarian.blogspot.com/

با دوستان هوادار مجاهدین خلق که صحبت میکنی‌ انگار برگشتی‌ به سی‌ چهل سال پیش؛ درست مانند چپ‌های اروپا! هنوز تمام هم و غمشان سرمایه داری، کاپیتالیسم و مبارزه با ایمپریالیسم آمریکا است. همه چیز در پشت پرده بخاطر نفت است و و و.

به راستی‌ اینان نمیبینند یا نمیخواهند ببینند؟ گلوبالیزشن، ابر شرکتهأی چند ملیتی، حرکت سیّال مغزها و با ارزش شدن روز افزون تکنولوژی در مقایسه با منابع طبیعی تمام محاسبات سیاسی‌اقتصادی را طی‌ چند دهه گذشته دگرگون کرده است. چین و شرکتهأی نفتی‌ آن هستند که اکثر قردادهأی نفتی‌ چند دهه اخیر را در خاورمیانه برده‌اند؛ مالزی و روسیه به کنار. بزرگترین وام دهنده به آمریکا چین است!

رئیس جمهور آمریکا میبایست تا کمر خم شود مبادا چین اعتبار آنها را قطع کند. هیلاری کلینتون باید تمام راه به برزیل برود چرا که بدون موافقت لولا آمریکا قدرت مقابله و تحریم ایران را ندارد. هند است که نبض خدمات و سرویس دهی‌ به شرکتهای دنیا را در دست دارد. بدی‌ها و زشتیهأی کاپیتالیسم (که کم هم نیستند) چند برابر در بوق و کرنا شود ولی‌ از فواید آن ذکری نشود. از نبود بیمه درمانی صحبت شود ولی‌ از متوسط بیکاری ۷-۸ درصدی در اروپا در اوأیل سالهأی ۲۰۰۰ (هنگامی که این آمار سالها در آمریکا ۳-۴ درصد بود) صحبتی نشود. از برداشت اجباری روسری، ممانعت از ساخت مناره و "مالیات اجباری برای کیلیسا" ذکری نیست، ولی‌ گسترش رستورانهأی مک دانلد بزرگترین مساله است. "طرفدار چپ بودن" بیشتر تبدیل به مد سیاسی شده است.

داشتن دشمنی مقتدر همیشه از واجبات ایدئولوژی یا حکومتهأی مطلق گرا است. اینان برای بقأ خود میبایست دشمن ضعیف شده را قوی جلوه دهند، چرا که موجودیتشان در گرو وجود دشمنی مقتدر است؛ دایی جان ناپلئون یادتان هست؟ این نوع تفکر است که جهان را به دو شقه می‌کند! یا موافق یا مخالف، یا چپ یا کاپیتالیست، یا خوب یا بد، یا دوست یا دشمن. یا سیاه یا سفید. اگر مخالف نظر و مد سیاسی صحبت کنی‌ به ناگه در کمپ دشمن هستی‌. بیایید برای یک بار هم که شده خاکستری ببینیم و بشکنیم این تابوها را