KARAMANIA

بهار دلکش رسيد و دل به جا نباشد

از آنکه دلبر دمي به فکر ما نباشد

در اين بهار اي صنم بيا و آشتي کن

که جنگ و کين با من حزين روا نباشد

صبحدم بلبل بر درخت گل به خنده مي گفت

نازنينان را، مه جبينان را، وفا نباشد

اگر که با اين دل حزين تو عهد بستي

عزیز من، با رقيب من چرا نشستي

چرا دلم را، عزيز من، از کينه خستي

بيا در برم از وفا يک شب اي مه نخشب

تازه کن عهدي، که بر شکستي

****************************