Javad Yassari

سلام بر شازدهء عزیز! چه زیبا گفتی!

دامن کشان همی شد در شرب زرکشیده

صد ماه روز رشکش جیب قصب دریده

از تاب آتش می برگرد عارضش خوی

چون قطره های شبنم بر برگ گل چکیده

شازده جان لطفا ه دو چشم عنایت بفرمایید!

Salaam Agha Javad

در این سرای بی‌ کسی‌، کسی‌ به در نمیزند

به دشت پر ملال ما، پرنده پر نمیزند

گذر گهیست پر خطر که اندر او به غیر غم

کسی‌ صلای آشنا به گوش کس نمیزند

سلام علیکم و علیکم السلام!

دوش می آمد و رخساره بر افروخته بود

 تا کجا باز دل غمزدهء سوخته بود

 رسم عاشق کشی و شیوهء شهر آشوبی

جامه ای بود که بر قامت او دوخته بود

لطفا دال محبت بفرمایید!

anyone home? N is here!

نيست يك دم شكند خواب به چشم كس و ليك

  غم اين خفته چند  

خواب در چشم ترم مي شكند

‫دوستان،

معذورم باید مرخص شم.
‫
‫ حیف شد این شعر ۱۰۰ دلاری تو جیبم موند.

‫علیکم السلام ایراندخت عزیز،

‫ن لطف کنید

ما به شب خفته و از تو همی آرند به ما

کيسه ها پردرم و بر سر هر کيسه نشان

سلام به دوستان عزیز

متاسفانه نمیتونم برای مدتی‌ طولانی اینجا بمونم ولی‌ فعلا این از ت

تا بعد

خوش و خرم باشید

تنها تو آگهي و تو مي داني
اسرار آن خطاي نخستين را
تنها تو قادري كه ببخشائي
بر روح من، صفاي نخستين را

آه، اي خدا چگونه ترا گويم
كز جسم خويش خسته و بيزارم
هر شب بر آستان جلال تو
گوئي اميد جسم دگر دارم

IRANdokht

سلام بر آقای یاسری عزیز

وای بر شهری که در آن مزد مردان درست

از حکومت غير حبس و کشتن و تبعيد نيست

صحبت عفو عمومی راست باشد يا دروغ

هرچه باشد از حوادث آقا حاج نوميد نيست

سلام بر دوستان و آقای علی پ!

خدمت آقای علی پ عرض کنم که در پاسخ "حضور و غیاب" شما، پاسخ من "یساری--حاضر" می باشد!  اما چه کنم که امکان مشارکت در این لحظه برای من وجود ندارد.  انشا’الله تا یکی دو ساعت دیگر!  حتما بازگردید و  اجازه’ عرض اندام به بنده هم بدهید!

تکیه بر اختر شب دزد مکن کاین عیار
تاج کاووس ببرد و کمر کیخسرو
گوشوار زر و لعل ارچه گران دادن گوش
دور خوبی گذرانست نصیحت بشنو
چشم بد دور ز خال تو که در عرصه’ حسن
بیدقی راند که برد از مه و خورشید گرو

نفر بعدی، لطفا واو عنایت بفرمایید!

علی جان،

ذکر خیر شما اینجا بود، خوب شد کار و بار را ول کردی آمدی پیش ما، عزیز.

‫ استاد (ایراندخت جان) اینجا نیست! شما ایشان را ندیدی؟ من با یک شعر ۱۰۰ دلاری ایندفعه آمدم و بازیم را یک کمی تغییر دادم. منتظر ایشان و بقیه دوستان هستم.

Sham' o gol o parvaaneh o bolbol hameh jam'and...

Peereh maykhaaneh (Mr. Yassari eh aziz) kojaast faghat?

("Peer" albatteh beh ma'naayeh soofyanash haa!)

:-)

Ali P.

ماندا جان مرسی و خداحافظ، حالا ،ت برای دوستان بعدی

یارب چه جرم کرد صراحی که خون خم             با نغمه های غلغلش اندر گلو ببست

دانا چو دید بازی این چرخ حقه باز             هنگامه باز چید و در گفتگو ببست

مطرب چه نغمه ساخت که در پرده سماع        بر اهل وجد و حال در های و هو ببست 

علی جان مرسی، من قند رو می ذارم سر سفره تا چایی شما دم بکشه!

ای پسته تو خنده زده بر دهان قند          مشتاقم از برای خدا یک شکر بخند

جایی که یار ما بشکر خنده دم زند       ای پسته کیستی تو  خدا را بخود مخند

خواهی که بر نخیزدت از دیده رود خون         دل در هوای صحبت رود کسان نبند

گر طره مینمایی و گر طعنه می زنی              ما نیستیم معتقد مرد خود پسند

طوبی ز قامت تو نیارد که دم زند       زین قصه بگدرم که سخن می شود بلند

زآشفتگی حال من آگاه کی شود          آنرا که دل نگشت گرفتار این کمند

بازار شوق گرم شد آن شمع رخ کجاست    تا جان خود بر آتش رویش کنم سپند 

You got it Ali P!

.... It is by Moshiri and called "poozesh".  You can find it on this page

//www.fereydoonmoshiri.org/fmpage0215.htm#p2 

Alborz

دال اونموقت.. ی بده

دی مرغکی بمادر خود گفت تا بچند
مانیم ما همیشه بتاریک خانه ای
من عمر خویش چون تو  نخواهم تباه کرد
در سعی و رنج ساختن اشیانه ای

در اینجا پروین اعتصامی میگه: ماندا برو سراغ کار راستکیت!

to: MEHRNAZ khaanoom

Chaaee gozaashtam.

Dam nakesheedeh.

Dam bekesheh, myaaram khedmatetoon :-)

                                             -as the opium addict servant on Italia-Italia show would say to Mr. Ghatebeh, every time he asked for tea

( You all were in diapers back then, but your parents remember that 1977 show)

خوب پس الان دال، داشتم آینده نگری می کردم!

مگرم چشم سیاه تو بیاموزد کار        ور نه مستوری و مستی همه کس نتوانند

مفلسانیم و هوای می و مطرب داریم               آه اگر خرقه پشمین بگرو بستانند 

منظورت نون ...چشم..حالا میم

نیست بر لوح دلم جز الف قامت یار
چکنم؟ حرف دگر یاد نداد استادم

حافظ

نه بابا، علی جان با دم پایی بی دم پایی بیا عیب نداره

  تو هم چه تارفایی می کنی  ! مجلس خودمونیه.  اگه یه چایی دم دستت بود می آوردی که خیلی دیگه صواب می کردی!

نه بابا این که خشن نبود! یعنی داشت مسائل رو از چشم شیطون طفلکی

می دید  ...  پس حالا یکی کمتر مبارز و یاغی و غرغرو!

دلبر جانان من برد دل و جان من                برد دل و جان من دلبرجانان من

از لب جانان من زنده شود جان من           زنده شود جان من از لب جانان من

این خوب بود؟ پس حالا دال بده 

To: Alborz

Doosteh aziz:

I reckon this is a respond to Moshiri's doosti.

Would you kindly tell me the name of the poet, and if this is the whole thing?

Yours,

Ali P.

(deegar rofaghaa: meebakhsheed maa baa dampaaee doveedeem vasateh majles. My apologies)

مهرناز جان از اون خشن تر شعر نداشتی عزیز؟! دال لطفا

 هر گه که بنفشه جامه در رنگ زند
در دامن گل باد صبا چنگ زند
هشیار کسی بود که با سیمبری
می نوشد و جام باده بر سنگ زند.

خیام

P.S. this was for a change in mood! :o))

 ماندا

مرسی موندا جان، ی لطفا

تو من و ما را پیاپی می کشی در گور

تا بگویی می توانی این چنین باشی

تا من و ما جلوه گاه قدرتت باشیم

بر سر ما پتک سرد آهنین باشی 

چیست این شیطان از درگاه ها رانده

درسرای خامش ما میهمان مانده

بر اثیر پیکر سوزنده اش دستی

عطر لدت های دنیا را بیفشانده؟ 

ت لطفا

من هیچ ندانم که مرا انکه سرشت
از اهل بهشت کردیا دوزخ زشت
جامی و بتی و بر بطی بر لب کشت
این هر سه مرا نقد و ترا نسیه بهشت

.خیام

موندا جان این ز، میم بده

ز شوق چشمه نوشت چه قطره ها که فشاندم     ز لعل روح فزایت چه عشوه ها که خریدم

ز غمزه بر دل ریشم چه تیرها که گشادی      زغصه بر سر کویت جه بارها که کشیدم 

سلام مهرناز جان...ز بده

دهان بی زبان پند میگفت دراز
که ای خوجه با بینوایی بساز

 سعدی

ماندا

سلام موندای عزیز، بازهم دال لطفا

دلم گرفته است   

دلم گرفته است

به ایوان می روم

و دستانم را به پوست کشیده شب می کشم

چراغهای رابطه تاریکند 

دال لطفا

انگاه به دریایی جوشان درامدیم
باگردابهای هول
و خرسنگ های تفته
که خیز اب ها بر ان می جوشید.
                                                 

سلام به دوستان

الا يا ايهاالساقی ادرکأساً و ناولها                 که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلها

روز همگی‌ به خیر، این هم یک گاف و حالا وقت یک الف رسیده.

گفته بود پيش از اين‌ها: دوستي ماند به گل

دوستان را هر سخن، هركار، بذر افشاندن است

در ضمير يكدگر

باغ گل روياندن است

گفته بودم: آب و خورشيد و نسيمش مهر هست

باغبانش، رنج تا گل بردمد

گفته بودم گر به بار آيد درست

زندگي را چون بهشت

تازه، عطرافشان و گل‌باران كند

گفته بودم، ليك، با من كس نگفت

خاك را از ياد بردي خاك را

لاجرم يك عمر سوزاندي دريغ

بذرهاي آرزويي پاك را