Javad Yassari

ایراندخت جان

شستم به آب دیده ره را که تا بیاید

آن ماه مهربانان با رخصت خدایی

منوچهر بی خواب...

آن سیه چرده که شیرینی عالم با اوست
چشم میگون لب خندان دل خرم با اوست
گرچه شیرین دهنان پادشهانند ولی
او سلیمان زمانست که خاتم با اوست

نازی جان

الا یا ایهالساقی؛  ادر کأسأ و ناولها

که عشق آسان نمود اول؛ ولی افتاد مشکلها

منوچهر عزیز...

لعل تو که هست جان حافظ
دور از لب مردمان دون باد

من خیلی عقب افتادم که...

مي كشندم چو در آغوش به مهر

پرسم از خود كه چه شد آغوشش

چه شد آن آتش سوزنده كه بود

شعله ور در نفس خاموشش

نازی جان

آری به سرای دل ره بی حد و شمار آید

بشمار نواهایی کز نای و ز تار آید

آری جان، الف بده!

تن ار کرد فغانی ز غم سود و زیانی
زتوست آن، که دمیدی، نه ز سرناست، خدایا

باری، چه

باری، چه معمایی آورده برون از دل

در حل چنین مشکل درمانده دو صد عاقل

منوچهر جان

یار مرا، غار مرا، عشق جگرخوار مرا
یار تویی، غار تویی، خواجه! نگهدار مرا

(جان من، دیگه ی نده که کفگیر ته دیگ خورده...)

teh

Salaam Nazy jaan,

Sorry if I'm crossing. Slow typist.

نازی جان

نا ید به سراغ من یک خواب خوش مستی

در کنج خیال من تا شاد تو بنشستی 

سلام آری جان! نون!

بخت مرا چو کلک نگون می کنی، مکن
پشت مرا چو دال دو تا می کنی، مکن

منوچهر جان...

رو سر بنه به بالین، تنها مرا رها کن
ترک من خراب شبگرد مبتلا کن

beh

مکن از برم جدایی مرو از کنارم امشب

که نمیشکیبد از تو دل بیقرارم امشب

چه زنی صلای رفتن چو نماند پای رفتن

چه کنئ هوای رفتن که نمیگذارم امشب

ایراندخت جان

تردید مدار ای دل کان عاشق شیدایی

در روز اگر ناید، اندر شب تار آید.

یراندخت جان

ما در غم عشق تو اسیران بلاییم

کس نیست چنین عشق دیوانه که ماییم.

منوچهر جان

لحظه ديدار نزديك است

باز من ديوانه ام، مستم .

باز مي لرزد، دلم، دستم .

باز گويي در جهان ديگري هستم .

...

هاي ! نپريشي صفاي زلفم را، دست!

آبرويم را نريزي، دل !

- اي نخورده مست -

لحظه ديدار نزديك است

نازی جان

نا آمده گان اگر بدانند که ما

از دهر چه می کشیم، نایند دگر.

خیام

ایراندخت

تریاق نمی خواهم با درد تو ام در دل

بیهوده چه می خواهی زان سحر که شد باطل؟  

منوچهر جان...

ولی چه سود؟ که کار بتان همین باشد
مگو به شعله’ آتش: "هلا، زبانه مکن."

نازی جان

نازی به شب شعر چه غوغا کرده است

با واژه و با خامه هنر ها کرده است.

منوچهر عزیز

در دیر مغان آمد یارم قدحی در دست

مست از می و میخواران از نرگس مستش مست

در نعل سمند او شکل مه نو پیدا

وز قد بلند او بالای صنوبر پست

ایراندخت جان

یاران نه همه گیتی پردیس برین باشد

تا بوده چنین بوده؛ تا هست چنین باشد.

مورچه جان

دردا و ندامتا که تا چشم زدیم

نادیده بکام خویش نابوده شدیم

خیام

Nazy jan ی

نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی

که بسی گل بدمد باز و تو در گل باشی

من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش

که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی

نازی جان

ناکرده گناه در جهان کیست بگو؟

آن کس که گنه نکرده چون زیست بگو؟

مورچه نون بده

شراب حاضر و دولت ندیم و تو ساقی
بده شراب و دغلهای ساقیانه مکن

شب برهمگئ خوش

نرگسش جام می دهد که بنوش
غیر آن نوش لب که مستان را
جان و دل پرورده ز چشمه نوش
دیده ای آفتاب ما به دست
 دیده ای ماه آفتاب فروش ؟

لطفا نون بدهید

ای خدا، این وصل را هجران مکن
سرخوشان عشق را نالان مکن

ش.....شب خوش دوستان طرف بنده ساعت یک صبح !!

شد یار و به غم ساخت گرفتار مرا

نگذاشت به درد دل افکار مرا

چون سوی چمن روم که از باد بهار

دل می‌ترقد چو غنچه، بی‌یار، مرا

Ebi aka Haaji